PRIMS Full-text transcription (HTML)
[1]
Chriſtliche Leichpredigt
Vber das Troſtſpruͤchlein des (42. Pſalms.)Wie der Hirſch ſchreyet nach friſchen Waſſer / etc.
Bey Chriſtlicher Leichbeſtattung / Des Ehrnveſten / Achtbaren vnd Wolge - lahrten Herrn M. Godfridi Raſpii, Dialect. Profeſſ. Publ. des kleinern Fuͤrſten Collegii Collegiati, vnd der zeit der loͤblichen Philoſophiſchen Facultet Procancellarii, Welcher in wahrem erkentnis ſeines Er - loͤſers Chriſti Jeſu / im Jahr 1632. den 8. Decembr. fruͤhe nach 3. Vhren ſanfft vnd ſelig entſchlaffen / vnd folgendes den 10. hujus, Chriſtlicher weiſe zur Erden be - ſtattet worden /
Gedruckt zuLeipzig/ beyGregorio Ritzſchen.
[2][3]
In Nomine Jesu.

Spruͤchlein aus dem 42. Pſalm.

Wie der Hirſch ſchreyet nach friſchem Waſſer / ſo ſchreyet meine Seele Gott zu dir. Meine Seele duͤrſtet nach Gott / nach dem lebendigen Gott / wenn wer - de ich dahin kommen / daß ich Gottes Angeſicht ſchawe?

Exordium.

GEliebten vnnd Andaͤchtigen Freunde in Chriſto dem HErrn / Mat - thei am 5. Cap. ſpricht der HErr Chri - ſtus: Selig ſind / die da hun - gert vnd duͤrſtet nach der Ge - rechtigkeit / denn ſie ſollen ſatt werden. Damit preiſſet der HErr Chriſtus den geiſtlichen Durſt nach der ewigen Seligkeit / vnd verheiſſet allen Hungerigen vnd Durſtigen / eine rechte Hertzerquickung in ſeinem Himmelreich / darnach ſie we - der hungern noch duͤrſten ſol ewiglich. Solche Hunge - rige vnd Durſtige ſind die Werckheiligen nicht / denn die - ſelbigen ſprechen: Jch bin Reich / vnd habe gar ſatt / vnd bedarff nichts / wie der Sohn Gottes bezeiget / Apocal. 3. A ijAber[4]Chriſtliche Leichpredigt /Aber ſie wiſſen nicht / daß ſie ſind elend vnd jaͤmmerlich / arm / blind vnd bloß: Sondern dieſe ſind geiſtlich arm / hungerig vnd durſtig / welche jhrer Suͤnden noth fuͤh - len / ſich fuͤr Gottes Zorn / vnd fuͤr dem ewigen Verdam - nis fuͤrchten / vnd vom Hertzen wuͤntzſchen vnd begeh - ren / daß ſie bey Gott zu Gnaden kommen / vnd dem Hel - liſchen Fewer entrinnen moͤgen / das ſind nun Gnaden - hungerige vnnd Gnadendurſtige Seelen / denſelbigen wird in dieſem Pſalmſpruͤchlein reicher Troſt verſpro - chen / vnd gezeiget. Solchen Troſt wollen wir bey die - ſer Leichbeſtattung miteinander erwegen / vnd wollen

  • I. betrachten / was ſolcher Seelendurſt ſey / vnd wovon er entſtehe.
  • Fuͤrs II. wollen wir anhoͤren / was vns David fuͤr Labetraͤncklein zeige / vnnd wodurch ſolcher Seelendurſt kan vertrieben / geleſchet vnd geſtil - let werden.

Hiervon mit nutz vnd erbawung zu handeln / wolle vns Gott der HErr ſeines heiligen Geiſtes Gnade ver - leyhen / vmb Chriſti Jeſu willen / Amen.

De I.

DEr leibliche Durſt / Geliebten im HErrn / entſtehet daher / wenn einem Menſchen die kraͤffte entgehen / welches auff mancherley weiſe geſchehen kan / entweder / wenn er von einer weiten Reiſe / muͤhde vnd matt wird / wie Agar / AbrahamsMagd /[5]vber das Troſtſpruͤchlein des 42. Pſalms. Magd ſolchen durſt an jhrem Sohn Jſmael erfahren muſte / da ſie von Sara mit jhrem Sohne außgeſtoſen ward / vnd ſich in der Wuͤſten verjrret hatte / Geneſ. 21. Geneſ 21.Vnd wie der Prophet Elias durſtig ward / da er fuͤr Je - ſabel in die Wuͤſten entran / da er bate: HErr / es iſt gnug / ſo nim nun HErr meine Seele / ich bin nicht beſſer denn meine Vaͤter / vnd leget ſich vnd ſchlieff vnter der Wach - holder / vnd ſihe der Engel ruͤhret jhn vnd ſprach zu jhm: Stehe auff vnd : vnd er ſahe ſich vmb / vnd ſihe zu ſeinem Haͤup - ten lag ein geroͤſtet Brodt / vnd eine Kan - ne mit Waſſer: vnd der Engel des HEr - ren kam zum andern mahl wieder / vnd ruͤhret jhn / vnd ſprach: Stehe auff vnd : Denn du haſt einen groſſen Weg fuͤr dir / vnd er ſtund auff / vnd vnd tranck / vnd gieng durch krafft derſelben Speiſ〈…〉〈…〉 viertzig Tage / vnd viertzig Nacht / biß an den Berg Gottes Horeb / 1. Reg. 19. Oder1. Reg. 19. wenn einer in einem ſchweren Kampff aller ſeiner Kraͤffte erſchoͤpffet wird / wie Simſon wiederfuhr / da er mit ei - nem faulen Eſels Kinbacken tauſent Philiſter erſchlug / Judic. 15. Oder wenn mangel am Waſſer vnd andermIudic. 15. Getraͤncke fuͤrfellet / wie die Kinder Jſrael ſolchen durſt in der Wuͤſten außſtunden / Exod. 15. Num. 20. Vnd dieExod 15. Num. 10.A iijBuͤr -[6]Chriſtliche Leichpredigt /Buͤrger zu Bethulia / in der harten Belaͤgerung / imIudith 7. Buch Judith am 7. Cap. Oder / wenn man groſſe Hitze beym Fewer / oder von der Sonnen ausſtehen muß: Oder wenn ein Menſch in groſſer Kranckheit / aller Kraͤffte erſchoͤpffet wird / daß er ſich ſehnet nach einen Labetrunck / Oder wenn jhm in verwundung das Ge - bluͤt haͤuffig entgehet / da findet ſich auch ein Durſt / wie vnſer lieber HErr vnd Heyland Jeſus Chriſtus / in ſeiner ſchmertzlichen Creutzigung / vber ſolchen Durſt / am Stamme des Creutzes geklaget hat / da er ſein Blut ſo mildiglich fuͤr vns vergoß: da klaget er auch: mich Duͤrſtet.

Solche faͤlle koͤnnen auff den geiſtlichen Seelen durſt accommodiret vnd gezogen werden / der entſtehet glei - chesfals aus dem mangel der geiſtlichen Seelenkraͤffte / die vns Gott in vnſern erſten Eltern angeſchaffen hatt / aber durch die tieffen Wunden der Suͤnden / die vns der Satanas geſchlagen hatt / verſchwunden vnd verlohren ſeyn / daß wir nicht allein vntuͤchtig ſeynd zu allem guten /Eſa. 1. ſondern gantz vnd gar erſtorben in Suͤnden / wie Eſaias am 1. Capitel ſpricht: Das gantze Haͤupt iſt kranck / das gantze Hertz iſt Matt. Von der Fußſolen / biß auffs Haͤupt / iſt nichts geſundes an jhme / ſondern Wunden vnd Strimen / vnd eyterbeulen / die nicht ge - hefftet / noch verbunden / noch mit Oele gelindert ſind. So ſind wir auch vertrieben aus dem rechten Vaterlande / vnd muͤſſen allhier als Bilge -rim[7]vber das Troſtſpruͤchlein des 42. Pſalms. rim das Elend bawen / vnd des Tages Laſt vnd Hitze tragen / Deßgleichen die hitze der Anfechtung muͤſſen wir ausſtehen / Wir muͤſſen kaͤmpffen / nicht mit einem / ſon - dern mit viel / vnd mancherley Feinden / mit der Suͤnde / mit der Welt / mit dem Teuffel / mit dem Tode. Wir muͤſ - ſen manchmal biß auffs Blut wiederſtand thun / ſonder - lich in den ſchweren Verfolgungen / dadurch werden wir ſo Matt vnd Krafftloß / daß wir mit Elia ſeufftzen vnd beten: Ach HErr es iſt genug / So nimb nu meine Seele.

Solchen Seelendurſt hat nun David auch gefuͤh - let / Es hat jhn nicht geduͤrſtet nach dem leiblichen getraͤn - cke / ſondern nach ſeinem lieben Gott hat jhn geduͤrſtet. Er vergleichet ſolchen Durſt / mit dem Durſt eines Hir - ſchen / der ſeiner Kraͤffte erſchoͤpffet wird / wenn er ent - weder von den Jaͤgern vnd Jagthunden gehetzet wird / Oder / wenn er von dem Schlangen Gifft entzuͤndet wird / Wie die Hirſche in den heiſſen Laͤndern / die Schlan - gen mit jhrem ſtarcken Odem / aus den Felßloͤchern zie - hen / vnd treten ſie mit jhren Fuͤſſen / Weil eine natuͤrliche feindſchafft iſt zwiſchen den Schlangen vnd Hirſchen / oder ſie verſchlucken ſie / vnd empfinden von dem Schlan - gen Gifft einen vberaus groſſen Durſt / da lechzen ſie vnd eilen mit groſſem geſchrey / zu dem friſchen Waſſer / auff daß ſie ſich wieder erquicken: Solch gleichnis leſt ſich gar artig außlegen von dem geiſtlichen Seelendurſt / welchen wir befinden à ſenſu peccati, von den fuͤhlen der Suͤnden / oder wie Paulus redet / von der krafft der Suͤnde / 1. Corinth. 15. Solche krafft bekompt die Suͤn -1. Cor. 15. de von dem Geſetz / wie Paulus daſelbeſt bezeuget / dasweiß[8]Chriſtliche Leichpredigt /weiß jhme der Helliſche Jaͤger zu ſeinem behuff nuͤtze zu machen / er zerplaget vns mit einer Anfechtung vber der andern / der Suͤnden Gifft kochet vns auff dem Hertzen / daß vns alle Kraͤffte entgehen / daß wir weder zu Him -Pſalm. 22. mel noch zur Erden wiſſen / Wie David klaget im 22. Pſ. Meine Kraͤffte ſind vertrucknet wie eine Scherbe / vnd meine Zunge klebet an mei -Pſalm. 38. nem Gaumen. Vnd im 38. Pſalm ſpricht er: Jch heule fuͤr vnruhe meines Hertzens / HErr fuͤr dir iſt alle meine begierde / vnd mein Seufftzen iſt dir nicht verborgen. Mein Hertz bebet / meine Krafft hat mich ver - laſſen / vnd das Liecht meiner Augen iſt nicht bey mir. Solchen Seelendurſt fuͤhlen allein die Glaͤubigen / Aber die Vnglaͤubigen vnd Gottloſen ſind gantz in Suͤnden erſoffen / ſie gehen in des Teuffels ſtricken / ſie frewen ſich in jhrem Suͤndlichen weſen / vnd erſchrecken kaum einen Augenblick fuͤr der Hellen / WieEſa. 3. Eſa. am 3. Cap. bezeuget: Jhrs Weſens haben ſie kein heel / vnd ruͤhmen jhre Suͤnde / wie die zu Sodom / vnnd verbergen ſie nicht. Nicht alſo ſind die Glaͤubigen geſinnet: ſondern ſie fuͤh - len jhre Suͤndennoth / vnd klagen mit David aus demPſalm. 38. 38. Pſalm. Mein Schmertzen iſt jmmer fuͤr mir / denn ich zeige meine Miſſethat an / vnd ſorge fuͤr meine Suͤnde.

Sonder -[9]vber das Troſtſpruͤchlein des 42. Pſalms.

Sonderlich fuͤhlen ſie ſolchen Seelendurſt im Creutz vnd Truͤbſal / im Haͤußlichen plagen / vnd in den allge - meinen Landſtraffen / in den hohen ſchweren Anfechtun - gen / vnd in der Todesnoth: da fuͤhlen ſie die Krafft der Suͤnde / Sie empfinden es / was Gottes Zorn fuͤr eine heiſſe Flamme ſey: da beten ſie mit David: Wie der Hirſch ſchreyet nach friſchen Waſſer / ſo ſchreyet meine Seele Gott zu dir.

Wenn wir denn inhalt dieſes 42. Pſalms anſehen /Pſalm. 42. ſo befinden wir / daß dieſer Pſalm von David in ſeinem ſchweren Exilio ſey geſtellet worden / da er des oͤffentli - chen Gottesdienſts / ſo eine lange zeit / in die zehen Jahr / hat muͤſſen beraubet ſeyn / da hat er einen geiſtlichen Durſt gefuͤhlet nach dem Wort Gottes / wie er ſpricht: Jch wolte gerne hingehen / mit dem hauf - fen / vnd mit jhnen Wallen zum Hauſe Gottes / mit frolocken vnd dancken / vn - ter den Hauffen / die da Feyren. Es iſt als ein Mord in meinen Beinen / wenn mich meine Feinde ſchmehen / wenn ſie taͤglich zu mir ſagen: Wo iſt nu dein Gott? Was das nu fuͤr ein aͤngſtlicher Durſt ſey / das haben bißher viel tauſent Chriſten / mit groſſen ſchmertzen er - fahren / welchen die neidiſchen Papiſten / die Bruͤnlein Jſraelis zugeſtopffet / vnd ſie vmb das reine allein Se - ligmachende Wort Gottes gebracht haben.

BDe 2.[10]Chriſtliche Leichpredigt /

De II.

LAſſet vns auch fuͤrs ander verneh - men / wodurch ſolcher Seelendurſt geleſchet vnd vertrieben werde: David zeiget vns fuͤnff remedia vnd bewerthe huͤlffmittel / oder Labetraͤncklein / damit wir ſolchen Seelendurſt vertreiben vnd leſchen koͤnnen.

〈…〉〈…〉. Reme - dium. Das Erſte remedium vnd Labetraͤncklein / nehmen wir aus dem friſchen Bruͤnlein Jſraelis / dazu ſollen wir eilen / wie die ſchnellen Hirſchen zum friſchen Waſſer / denn darzu iſt vns Gottes Wort gegeben / daß es den geiſtlichen Seelendurſt vertreiben ſol / Wie David ſprichtPſalm. 25. im 23. Pſalm: Der HErr iſt mein Hirte / mir wird nichts mangeln / er weidet mich auff einer gruͤnen Awen / Er fuͤhret mich zum friſchen Waſſer / Er erquicket meine Seele. Jn der Stadt Gottes / das iſt / in der wahren Kirchen ſind ſolche Bruͤnlein Jſraelis zu finden / wie Da -Pſalm 46. vid bezeuget im 46. Pſalm: Dennoch ſoll die Stadt Gottes fein luſtig bleiben mit jh - ren Bruͤnlein / da die heiligen Wohnun - gen des Hoͤheſten ſind. Die falſche Kirche ruͤh - met auch viel von ſolchen Brunnen / Aber es iſt ein fal - ſcher Ruhm / jhre Brunnen geben kein Waſſer / dadurch der geiſtliche Seelendurſt koͤnne geleſchet werden. Denn ſie fuͤhren die Seelen von Chriſto abe / vnd weiſen ſie auff jhr eigen Verdienſt / vnd thun eine zwiefache Suͤnde /Ierem. 2. Wie beym Propheten Jeremia am 2. Cap. geſchriebenſtehet:[11]vber das Troſtſpruͤchlein des 42. Pſalms. ſtehet: Mein Volck thut eine zwiefache Suͤnde / Mich / die lebendige Quelle verlaſſen ſie / vnd machen jhnen hie / vnd da außgehawene Brunnen / die doch loͤchericht ſind / vnd kein Waſſer geben. An Bapſthumb wird dieſes Augenſcheinlich erfuͤllet / da verheiſſet man Ablas in die - ſer Capelle / bey dieſem Bild / bey jenen Heiligen / durch dieſe oder jene Wahlfarth / vnd iſt doch lauter Triegerey / vnd koͤnnen die armen Gewiſſen / der Suͤnden Laſt da - durch nicht loß werden. Aber Gottes Wort hat allein die Krafft / die troſtloſen vnd verzagten Gewiſſen zu troͤ - ſten vnd auffzurichten / wie David bezeuget 119. Pſalm. Pſalm 119.HErr / wo dein Wort nicht were mein Troſt geweſen / ſo were ich vergangen in meinem Elende. Das hat Hißkias erfahren in jeines Hertzens Angſt / wie er bekennet Eſai. 38. Capit. Eſa. 38.HErr / davon lebet man / vnd das leben meines Geiſtes ſtehet gar in demſelbigen. Zu ſolchem Wort gehoͤren auch die heiligen Sacramen - ten / die Tauffe / vnd das Abendmahl / die werden ge - nennet verbum viſibile, ein ſichtbares Wort / darumb / daß ſie als Sigilla, vnd Gnadenzeichen / oder Siegel an die Verheiſſung des Evangelii / mit angehaͤfftet ſeyn / vnd ſolchen Troſt den Glaͤubigen obſigniren vnd verſie - geln. Wie Eſaias am 12. geſchrieben ſtehet: Jhr wer -Eſa. 12. det mit frewden Waſſer ſchoͤpffen aus dem Heilbrunnen. Solcher Heilbrunn iſt das Wort vnd die Sacramenta / darzu ſollen wir eilen / vnd vnſere Gnadenduͤrſtige Seelen / daraus laben vnd er -B ijquicken /[12]Chriſtliche Leichpredigtquicken / vnd mit dem Eimer des Glaubens daraus ſchoͤpffen / ſo offt wir ſolchen Seelendurſt fuͤhlen.

2. Reme - dium. Das 2. Remedium, vnd Labetruͤncklein wider den Seelendurſt / iſt die Troͤſtung des heiligen Geiſtes / wel - cher durch das Wort in vnſern Hertzen außgegoſſen wird / vnd darinnen ſolchen Troſt wircket / wie bey demEſa. 44. Propheten Eſai. am 44. Capit. geſchrieben ſtehet: Jch wil Waſſer gieſſen auff die duͤrſtigen / vnd Stroͤme auff die Duͤrre. Jch wil mei - nen Geiſt auff deinen Samen gieſſen / vnd meinen Segen auff deine Nachkom - men / daß ſie wachſen ſollenwie Graß / Wie die Weiden an den Waſſerbaͤchen. Dieſer wird ſagen: Jch bin des HErrn / vnd je - ner wird genennet werden mit dem Na - men Jacob. Bey jhme iſt die lebendigePſal. 36. Quelle / ſpricht David im 36. Pſalm. Daher ver - gleichet der HErr Chriſtus die Außgieſſung des heiligen Geiſtes / mit den Stroͤmen des lebendigen Waſſers /Ioh. 7. Johan. 7. Capit. Denn er erleuchtet vnſere Hertzen in rechten Glauben / vnd ergeuſt ſich mit dem erkentnis Gottes / vnd mit ſeinen Troſtreichen Gaben / in der glaͤu - bigen Hertzen / daß das Land erfuͤllet wird mit erkentnisEſa. 11. Gottes / wie Eſa. 11. geſchrieben ſtehet: Das Landt iſt voll erkentnis des HErrn / wie mit Waſſer des Meers bedecket. Wenn wir nu dieHitze[13]vber das Troſiſpruͤchlein des 42. Pſalms. Hitze der Anfechtung fuͤhlen / vnnd der Satanas ſeine vergifftete fewrige Pfeile in vnſere betruͤbte Hertzen ſcheuſt / ſo thut der heilige Geiſt das beſte bey vns / Er le - ſchet den geiſtlichen Durſt / mit dem Troſt des heiligen Evangelii / vnd hilfft vns ritterlich kaͤmpffen / daß wir al - les wol außrichten / vnd das Feld behalten / Er bereitet vns durch ſeine Krafft / vnnd ſtaͤrcket des fleiſches Bloͤ - digkeit.

Das 3. Remedium, vnd Labetruͤncklein gibt vns3. Reme - dium. das liebe Gebet an die Hand / welches David allhier mit dem geſchrey der Hirſchen vergleichet / vnd ſpricht: Wie der Hirſch ſchreyet nach friſchem Waſſer / ſo ſchreyet meine Seele Gott zu dir / mei - ne Seele duͤrſtet nach Gott / nach dem le - bendigen Gott: wenn werde ich dahin kommen / daß ich Gottes Angeſicht ſchaue. Meine Thraͤnen ſind meine ſpeiſe Tag vnd Nacht / weil man taͤglich zu mir ſa - get / wo iſt nun dein Gott? Denn gleich wie Simſon bey dem Brunn des Anruffers / huͤlffe von Gott erlanget / daß ein Brunnquel aus des Eſels Kinn - backen / quall / damit er ſeinen Durſt leſchete / vnd nicht ſterben doͤrffte: Judic. am 15. Cap. Alſo erlanget auchIudic. 15. eine Gnadendurſtige Seele / durch ein vnableſſiges ge - bet / huͤlffe bey Gott / daß er einen Geiſt leſſet wehen / von ſeinem Angeſichte / vnd Odem machet / wie Er ver - heiſſet Eſai. am 57. Cap. Ich erquicke den GeiſtEſa. 57.B iijder[14]Chriſtliche Leichpredigtder gedemuͤtigten / vnd das Hertz der zer - ſchlagenen. Jch wil nicht jmmerdar Ha - dern / vnd nicht ewiglich Zuͤrnen / Son - dern es ſol von meinem Angeſichte ein Geiſt weben / vnd ich wil Odem machen. Solch Gebet wil Gott mit Gnaden erhoͤren / wie er zu -Pſal. 50. ſaget im 50. Pſal. Ruffe mich an / in der Noth / ſo wil ich dich erretten / ſo ſolſtu mich prei -Pſal. 34. ſen. Vnd im 34. Pſalm ſpricht David: Der HErr iſt nahe allen denen die zerbrochenes Her[-]tzens ſind / vnd hilfft denen / die zerſchla[-]Pſal. 138.genes Gemuͤth haben. Vnd im 138. Pſal. ſpricht er abermal: Wenn ich dich anruffe / ſo erhoͤ - reſtu mich / vnnd giebeſt meiner Seelen groſſe Krafft. Da Moſes zu Gott Seufftzte am rothen Meer / erhoͤrete jhn Gott / vnd zertheilete das Meer / daß gantz Jſrael mit trockenen Fuß hindurchExod. 14. gieng / Exod. 14. Alſo ſollen wir in aͤngſten vnd noͤthen zu Gott ruffen vnd ſchreyen / ſo wird er vns huͤlffe ſen - den von ſeinem hohen Himmel / wie Chriſtus verheiſſet /Ioh. 16. Johan. 16. Warlich / warlich / ich ſage euch / ſo jhr den Vater etwas bitten werdet in meinem Namen / ſo wird ers euch geben. Matth. 7.Matth. am 7. Bittet / ſo wird euch gegeben /ſuchet /[15]vber das Troſtſpruͤchlein des 42. Pſalms. ſuchet / ſo werdet jhr finden / klopffet an / ſo wird euch auffgethan.

Das 4. Remedium, vnd Labetrincklein / ſchoͤpffen4 Reme - dium. wir mit dem Eimer des Glaubens / aus dem Brunn des Lebens / welcher iſt Jeſus Chriſtus der Sohn Gottes / in welchem das Leben iſt / der da ſpricht zu dem Sama - ritiſchen Weibe / Johan. am 4. Cap. Er wolle jhr le -Iohan. 4. bendiges Waſſer geben / Vnd wer des Waſſers trincken wird / ſpricht Er / das Jch jhm gebe / den wird ewiglich nicht Duͤrſten / Sondern das Waſ - ſer / daſs ich jhm geben werde / das wird an jhm ein Brunn des Waſſers werden / das in das ewige Leben quillet. Darauff weiſet David auch in dieſem Spruͤchlein / wenn er ſpricht: Meine Seele duͤrſtetPſal. 36. nach Gott / nach dem lebendigen Gott. Jm 36. Pſalm ſpricht er: Wie thewer iſt deine guͤte Gott / daß Menſchen Kinder vnter dem Schatten deiner Fluͤgel trawen. Sie werden Truncken von den reichen Guͤtern deines Hauſes / vnd du traͤnckeſt ſie mit Wolluſt / als mit einem Strom. Dann bey dir iſt die lebendige Quelle. S. Johannes ſchreibet 1. Joh. 5. Jeſus Chriſtus iſt der warhafftige Gott /1. Ioh. 5. vnd das ewige Leben. Jtem / Das Leben iſt in dem Sohn. Wer den Sohn Gottes hat / der hat das Leben / Wer den Sohn Gottes nicht hat / der hat das Leben nicht. Vmb der Suͤnde willen / ſind wir entfrembdet von dem Leben das aus Gott iſt / an die Epheſ. an 4. Cap. Vnd das iſt die Vrſache des geiſtli -Epheſ 4. chen Seelendurſts / denſelbigen kan niemand leſchen / als Jeſus Chriſtus Gottes Sohn / der das Leben iſt. SolchLeben[16]Chriſtliche Leichpredigt /Leben erlangen wir durch den Glauben / der iſt ein hertz - liches verlangen vnd begierde nach ſolcher Seligkeit / als ein Durſt / vnd iſt der Eimer damit wir Troſt vnd Leben ſchoͤpffen / fuͤr vnſere arme Seele / aus der lebendigen Quelle. Dahin gehet ſeine troͤſtliche Verheiſſung / Jo -Iohan. 11. han. 11. Jch bin die Aufferſtehung vnd das Leben / wer an mich gleubet / der wird leben / Ob er gleich ſtuͤrbe / vnd wer da lebet / vnd gleubet an mich / der wird nimmermehr ſterben.

5. Reme - dium. Das 5. Remedium, vnd Labetruͤncklein wird vns im ewigen Leben fuͤrgeſetzet werden / das iſt genommen von dem ſeligen anſchawen Gottes / darnach David ein hertzlich verlangen traͤget / vnd ſpricht: Wenn werde ich dahin kommen / das ich Gottes Angeſicht ſchawe. Gottes Angeſichte ſchawen wir auch allhier an / in der Kirchen / in welcher vns Gott ſein Angeſicht / das iſt / ſein Weſen vnd Willen zuerkennen gibet / in dem1. Cor. 13. Spiegel ſeines goͤttlichen Worts / wie S. Paulus an diePſalm. 36. Corinth. am 13. ſchreibet: vnd David im 36. Pſalm. In lumine tuo videmus lumen tuum, i. e. Jn deinem Liecht ſehen wir das Liecht. Nach ſolchen anſchawen hat ſich auch David ſo hertzlich geſehnet in ſeinem zehen jaͤhri - gen Exilio vnd Elend / vnd hat jhn hertzlich gekraͤncket / wenn die Feinde ſeiner geſpottet / vnd geſaget haben: Wo iſt nu dein Gott? dieweil aber das Reich der Gnaden auff das Reich der Herrligkeit ſihet / ſo meynet auch Da - vid fuͤrnemlich das anſchawen Gottes / in dem ewigenPſalm. 17. Leben / wie er auch ſpricht im 17. Pſalm. Jch aber wil anſchawen dein Andlitz in Gerechtigkeit / Jch wilPſalm. 27. ſatt werden / wenn ich erwache nach deinem Bil - de. Vnd im 27. Pſalm / Jch gleube aber doch / daßich[17]vber das Troſtſpruͤchlein des 42. Pſalms. ſehen werde das Gutt des HErrn im Lande der lebendigen. Darauff frewet ſich auch Hiob im 19. cap. Iob. 19.Jch weiß / ſpricht er / das mein Erloͤſer lebet / vnd er wird mich hernach aus der Erden aufferwecken / vnd werde darnach mit dieſer meiner Haut vmb - geben werden / vnd werde in meinem Fleiſch Gott ſehen / denſelben werde ich mir ſehen / vnd meine Augen werden jhn ſchawen / vnd kein Frembder. Vnd S. Johannes ſchreibet in ſeiner 1. Epiſt. am 3. Cap.1. Ioh. 3. daß ſolche Herrligkeit noch nie erſchienen ſey: Meine lie - ben / ſpricht er / Wir ſind nu Gottes Kinder / vnd iſt noch nie erſchienen / was wir ſeyn werden: Wir wiſſen aber / wenn es erſcheinen wird / daß wir jhm gleich ſeyn werden / denn wir werden jhn ſe - hen / wie er iſt. Auguſtinus ſpricht de Spiritu & Anima: Viſio Dei eſt fons omnium bonorum. das iſt / Das anſchawen Gottes iſt ein Brunnquell alles guten. Das wird vnſere hoͤchſte Frewde vnd hertzens luſt ſeyn / wenn wir den himliſchen Koͤnig in ſei - ner ſchoͤne anſchauen werden / Eſai. am 33. Capit. Eſai. 33.Da wird vns weder Hungern noch Duͤrſten / wie der Mann Gottes Moſe viertzig Tag vnd viertzig Nacht / ohne Speiſe vnd Tranck / allein durch Gottes anſchauen erhalten ward.

Zu ſolcher Frewde vnd Seligkeit wolle vns allen mit Gnaden verhelffen / die heilige / hochge - lobte Dreyfaltigkeit / Gott Vater / Sohn / vnnd heiliger Geiſt / hochgelobet in alle ewigkeit / AMEN.

CBericht. [18]Chriſtliche Leichpredigt /

Bericht.

NAch ſolcher Seligkeit vnd anſchauen Gottes hat auch geduͤrſtot vnſern in HEr - ren verſtorbenen Mittbruder / den Ehren - veſten / Achtbaren vnd Wolgelarten Herrn M. Godfridum Raſpium, Dialectices Profeſſorem Publicum, des kleinen Fuͤrſten Collegii Collegiatum, vnd der zeit der loͤblichen Philoſophiſchen Facultet Procancel - larium, welche er der Seelen nach in Chriſto Jeſu erlanget hat.

Seine Ankunfft / Lebenslauff / vnd Ende be - langend / iſt er geborn im Jahr Chriſti 1[5]96. den 7. Decemb. von Chriſtlichen vnd ehrlichen Eltern.

Sein Vater iſt der Erbare vnd Namhaffte Leo - poldus Raſpe / damals zu Goͤrlitz / anjetzo aber zur Naumburg Buͤrger vnd Weinſchenck.

Die Mutter aber Fraw Catharina / Herrn Jacobi Gruͤnders Advocati zu Goͤrlitz Seligen / hinderlaſſene Eheleibliche Tochter / welche beyde Eltern verhoffentlich an jetzo noch am Leben / vnd dieſes jhres liebſten Sohnes vnverhofften allzu - fruͤhezeitigen Todt mit ſonderlichen ſchmertzen / vnd groſſen bekuͤmmernis erfahren werden. Die - ſen jhren Sohn haben ſie balde nach ſeiner Ge-r Jugend auff zur Gottesfurcht / vnd allen loͤblichen Tugenden erzogen vnnd ermahnet. Denn nachdem er ein wenig zu ſeinen jahren kommen / haben ſie jhn An -no[19]vber das Troſtſpruͤchlein des 42. Pſalms. no 1602. in die Kloſterſchule zu Goͤrlitz gethan / da er von der vnterſten Claß / biß in die oͤberſte / von jahren zu jahren / fortgefahren / vnnd von dem Hoch vnd Wolgelahrten / Vortrefflichen Herren Præceptoribus, als Herrn D. Caſparo Darnavio, M. E - lia C[u]chlero, M. Iohanne Falckenſtein / vnd andern / mit allen fleiß informiret worden / biß auffs Jahr 1613. da er aus vorgedachten Gymnaſio Gôrlicenſi, nach Naumburg in die Stadtſchule verſchicket worden / von ſeines Vatern Schweſter eine Zeit - lang ſeinen vnterhalt gehabt / vnd von damaligen Herrn Schuel Rectoribus M. Bernhardo Blumio, vnd M. Chriſtophoro Schirmero, an jetzo Paſtore der Kir - chen zu S. Moritz / zur Naumburg / vnd andern Præceptoribus, in den fundamentis der Sprachen vnd Freyen Kuͤnſter ſo weit gebracht / daß er Anno 1616. mit nutz auff hieſige Univerſitet hat koͤnnen abgeſendet werden / ſeine Studia weiter fortzuſetzen. Welches er dann auch mit allem fleiß jhm hat an - gelegen ſeyn laſſen / vnd die Profeſſores publicos, als damals Herrn M. Heinricum Hôpffnerũ, Organi Pro - feſſorem: Herrn M. Johannem Mullerum, Ethices Pro - feſſorem, vnd andere mit ſonderbarẽ fleiß gehoͤret / darneben auch in privatis Collegiis, Herrn M. Johan - nis Mülleri, vñ Herrn M. Johannis HartranfftiSeligen / alſo exerciret, daß er nicht allein Anno 1618. den 20. Iunii, primam Lauream in Philoſophia, ſub Decanatu Herrn M. Iacobi Andreæ Graulii; ſondern auch zwey Jahr hernach Anno 1620. den 27. Ianuarii, den gra - dum Magiſterii, mit ruhm vnd ehren von der loͤbli - chen Philoſophiſchen Facultet erlanget. Worauff erC ijſich[20]Chriſtliche Leichpredigtſich zwar anfangs auff das Studium Theologicum begeben / vnd zu dem ende Herrn D. Vincentium Schmuccium, publicè gehoͤret / in Herrn D. Henrici Hôpffneri Collegia Theologica ſich begeben / vnd in Predigten ſich zum oͤfftern hoͤren laſſen: Weil es aber ſeine Geſundheit nicht wollen leiden / daß er ſich mit harten hefftigen reden allzu viel bewegen wolte / hat er auff rath der Herrn Medicorum das Predigen eingeſtellet / vnd ſich einig vnd allein auff das Studium Philoſophicum begeben / alles dahin richtend / daß er der mahl eines bey der loͤblichen Philoſophiſchen Facultet einen locum erlangen moͤchte / Wie er denn auch Anno 1625. den 12. Martii, darein auffgenommen worden / vnd faſt alle officia darinnen bedienet / ſonderlich hat er Anno 1629. die dignitet des Decanats, mit ruhm vnd ehren ver - waltet / daher jhm auch das verwichene Jahr 1631. die Profeſſio Dialecticæ anvertrawet worden / vnd dieſes jetzige Jahr hat jhn ferner die dignitet des Procancellariats betroffen / darzu er vor acht tagen durch ein oͤffentlich Patent ſchon den Anfang ge - machet / vnd zweiffels ohne mit beſonderm Ruhm ſelbiges Ampt wuͤrde verrichtet haben / wo jhn nicht dieſer vnverſehene Todtesfall daran verhin - dert hette. Vnd weil jhm der liebe Gott ſonderliche Gelegenheit an die Hand gegeben / vnd er allhier einen gewiſſen vnd geruhigen Ort / da er ſeine Le - bens Zeit zubringen koͤndte / jhm beſcheret zu ſeyn verſpuͤren koͤnnen / in dem er Anno 1626. den 15. Maii, in das loͤbliche Fuͤrſten Collegium als ein Collegiat auff - vnd angenommen worden: Als hat er ſichmit[21]vber das Troſtſpruͤchlein des 42. Pſalms. mit der Erbarn vnd Tugendſamen damals Jung - frawen Magdalenen / des Erbarn vnd Kunſtrei - chen Johann Schultzens / Buͤrgers vnd Stadt - Geigers allhie / eheleiblichen Tochter / in ein Chriſt - lich Ehegeloͤbnis eingelaſſen / vnd daſſelbe mit ge - woͤhnlichen Chriſtlichen Ceremonien gluͤcklichen vollzogen / den 11. Septembris ſelbigen 1626. Jahrs / vnd in werender Ehe 3. Kinder mit jhr erzeuget / als einen Sohn vnd zwey Toͤchter / darvon der Sohn bald in ſeiner zarten Kindheit Todtes verblichen.

Sonſten iſt er ein feiner / thaͤtiger / geſchickter / dienſtwilliger vnd embſiger Mann geweſen / wel - cher der Univerſitet wol angeſtanden / vnd zu aller - hand vorfallenden expeditionen nuͤtzlichen ſich hat gebrauchen laſſen: Daher er auch bey vielen ehr - lichen / vornehmen Leuten / in gute Kundſchafft kommen / vnd lieb vnd werth gehalten worden / daß ſie jhm jre Kinder zur inſtitution anvertrawet / vnd jhme danckbarlich das Zeugnis geben / daß er beſondern fleiß vnd geſchickligkeit bey jhnen ha - be mercken laſſen / welches auch erſcheinet aus den mannigfaͤltigen Collegiis lectoriis, vnd Diſputatoriis, die er nicht in geringer anzahl / mit ſonderlichen belieben / vnd frucht der ſtudierenden Jugend ge - halten / auch theils in offenen druck außgehen laſ - ſen. Vnd iſt kein zweiffel / er hette noch groſſen Nutz bey der U[n] iverſitet vnd der lieben Jugend / in vielerweiſe ſchaffen koͤnnen / wenn es nicht dem lie - ben Gott gefallen / jhn in der beſten bluͤt ſeines Al - ters / aus di[e]ſ[e]m Jammerthal abzufodern. Der hat aber mit jhm aus dieſem muͤhe vnd truͤbſeligenC iijLeben[22]Chriſtliche LeichpredigtLeben geeilet / vnd nicht allein durch das g[e]meine Haußereutze / ſondern auch durch die groſſe Krie - gesbeſchwerung jhn heimgeſucht. Denn nach - dem er in neulicher Belaͤgerung dieſer Stadt / ſeine Kinderlein nach der Naumburg / zu ſeinen Eltern verſchicket / vnd dieſelben vor ein 14. Tagen wieder nach Hauſe geholet / hat er ſich bald hernach als den 1. Decemb. etwas ſchwach befunden / vnd zwar verhoffet / es ſolle nicht noth haben: Aber es iſt bald ein hitziges Fieber daraus entſtanden / vnd alle Kraͤffte ſo hinweg genommen / daß er gemer - cket / es wuͤrde ſein bleibens allhier auff Erden nicht laͤnger ſeyn. Warumb er ſich durch eine Andaͤch - tige / vnd innbruͤnſtige Beichte / vnd gebrauch des hochwuͤrdigen Abendmahls / wie auch verzeichnis eines gewiſſen Lichen Texts aus dem 42. Pſalm / Zu einen ſeligen Abſchied bereit gemacht / deſſelbi - gen mit fleiſſigen hertzlichen Gebet erwartet / vnd entlich den 8. Decemb. fruͤhe nach 3. Vhren erlanget / da er ſanfft vnd ſelig / in wahrem erkaͤntnis ſeines Heylandes Chriſti Jeſu entſchlaffen / nach dem er gleich den Tag zuvor das 36. Jahr ſeines Alters er - fuͤll[e]t g[e]habt.

Seine Seele ruhet nu in der Hand Gottes / er ſiehet ſeinen Heyland Chriſtum in ſeiner ſchoͤne / der Leib wird auch am Juͤngſten tage zur ewigen Seeligkeit erwecket werden. Welche jhm vnd vns allen / neben einen ſeligen hintritt aus Gnaden ver - leihen wolle / Gott Vater / Sohn / vnd heiliger Geiſt / hochgelobet in ewigkeit / AMEN.

RECTOR[23]

RECTOR ACADE - MIÆ LIPSIENSIS.

INter ſimilitudines cæteras, qvibus naturæ vitæq́; humanæ præſtantia ſimul, atq; inconſtantia ob oculos ponitur, & il - luſtratur, nulla accuratior eſſe videtur, atq; commodior , quâ hominem cum vitro ſolidioris ſapientiæ promi-condi comparârunt. Vitrum certè (qvod oculorum ſenſus ar - guit, nec ab ullo in dubium vocatur) terreſtrium, ex qui - bus conflatum eſt, partium naturam ſi non exuit penitûs, formæ tamen nobilitate adeò vel ſubactam, vel exaltatam habet, ut terræ conditiones ſupergreſſum, ſublimium - li corporum indolem induiſſe videatur. Sive enim ma - teriæ ſubtilitatem, ſive ſubſtantiæ puritatem, five candoris pellucidi ſplendorem, & elegantiam intuemur, nihil, qvod terram fapiat, aut natalium vilitatem redoleat, de - prehendimus in eo, præter fragilitatem. Sine qvâ ſi eſſet, neq; argento, neq; auro, omnium aliâs metallorum Phœ - nici ac Phœbo, ſua conſtarent precia. Qvod veritus Ro - manorum Imperator Tiberius, flexibilis ductilisq́; vitri ar - tificem in Tiberim præcipitem dari, totamq́; ejus offici - nam aboleri juſſit. Qvid aliud, qvæſo, homo eſt? aut qvid dici de eo congruentiùs, & rectiùs poteſt? Terre - nam hic, non ſecus ac vitrum, originem agnoſcit, è limo terræ, qvemadmodum Scriptura ſacra docet, fictus & fa - ctus: ſed ſpiraculo vitæ, illâ divinæ particulâ auræ, anima - tus, tantis pollet eminentiæ dotibus, ut, mortalitatem ſiexci -[24]excipias, (quæ tamen non naturæ debitum, ſed peccati ſtipendium eſt) nihil terreni, nihilq́; humani in eo, ſed divina atq; cœleſtia eſſe dicas omnia. Præſertim ſi fre - nato corporis appetitu, poſitisq́; inconſultæ libidini repa[-]gulis, Sibi, hoc eſt, animo, animiq́; datori Deo vivit, atq; in hujus unius laudem & gloriam animi vires exſerit, & de communi inſuper hominum ſocietate mereri qvàm optimè conatur. Ita animi dotibus qvi utitur homo, non auro ſolùm, gemmisq́; omnibus precioſior, nec - teris tantùm, quæ in mundo ſunt, rebus omnibus major, atq; ſublimior eſt: ſed ſupra ſortem qvoq; humanam ele - vatur, proximus divinis, Deo charus & hominibus. Hoc unum fortaſsè (niſi eo ad immortalitatem mortalibus patefieret aditus) dolendum, qvòd tàm amplis, tàmq́; præ - claris mentis atq; ingenii donis ad invidiam uſq; ornati, in primò ſæpè, ſæpiùs in medio benè vivendi, beneq́; me - rendi curſu, atq; in ipſo freqventer honorum augmento, dum ſplendentibus egregiæ doctrinæ radiis mundum il - luminane univerſum, ſibiq́; decus & gloriam comparare ſtrenuè ſatagunt, è vitâ excedere, & ire ad plures juben - tur. Verùm his idem, qvod vitro contingit. Nam ve - luti vitrum, cùm maximè ſplendet, frangitur: parili mo - do & homo, dum in ſummo annorum, honorumq́; flore verſari, & doctrinâ, conſiliisq́; ſuis multùm prodeſſe poſ - ſe plurimis putatur, morborum v〈…〉〈…〉 ractus concidit, atq; in pulverem & cineres abit. Cujus rei luculentum hoc tempore, ſed luctuoſum, proh dolor! exemplum nobis proponitur in morte immaturâ, atq; inopinatâ, Viri, dum in vivis erat, Clariſſimi, Eximii, ac Præſtantiſſimi Dn. M. Gotfridi Raspii, Facultatis Philoſoph. Aſſeſſoris, Dialecticæ Profeſſoris publ. Collegii Principis Collegiati, & creandis hoc tempore opt. Art. & Philoſophiæ Magi -ſtris[25]ſtris deſignati, atq; confirmati ProCancellarii. Qvem in ipſo ætatis vigore, cùm ingenii dotibus eximiis, qvibus à Deo & naturâ abundantiſſimè inſtructus erat, ad Divini Nominis gloriam, & Iuventutis Academicæ emolumen - tum, & qvidem non ſine præclarâ nominis ſui exiſtima - tione, & famâ, uteretur feliciſſimè, febri ardenti corre - ptum, magno cum Academiæ totius luctu, bonorumq́; omnium cordolio, inexorabile fatum erudit orum con - ſortio ſubtraxit. Erat profectò vitâ diuturniore, & qvi Neſtoream ſuperaret ætatem, ob inſignem, minimèq́; proletariam eruditionem, ut & miram in docendo dex - teritatem digniſſimus: ſed homo erat, vitro ſplendenti ſimilimus, ideòq́; communem cum vitro ſortem eum ex - periri oportuit. Ut verò, more conſveto, vitæ ipſius cur - riculum, in gratam piè defuncti memoriam, relictæ au - tem viduæ, & ſobolis mœſtiſsimæ ſolatium, paucis per - ſtringamus, natum eum eſſe accepimus Gôrlicii in Luſatiâ ſuperiore, Anno reparatæ Salutis poſt milleſimum quin - genteſimum nonageſimo ſexto, die Decemb. ſeptimo, à Parentibus piis & honoratis: Patre qvidem Leopoldo Raspio, Typographo tùm Görlicienſi, nunc verò Cive, & Oenopolâ Numburgenſi, de cujus deſperatâ valetudine ad piè defunctum, tertio ante obitum ejus die, triſte eſt al - latum nuncium: Matre verò Catharinâ, Iacobi Gründeri, Patroni apud Görlicenſes Cauſarum præcipui, filiâ. Hi parentes ipſius nihil ſibi prius duxerunt, & an - tiqvius, qvàm ut ſibi natum filium ſacratâ Baptiſmatis vn - ab annatis peccatorum ſordibus abluendum Chriſto of - ferrent, ablutumq́;, & in Chriſtianorum numerum rece - ptum piè, atq; honeſtè educarent, adjuti ea in re & con - ſilio & ope plurimùm à viris egregiè doctis, & ob elucu - brata, atq; in publicum edita ſcripta Hiſtorica, Chrono -Dlogica,[26]logica, Politica & Oeconomica famigeratiſſimis, Dn. Gregorio Richtero, Eccleſiæ Görlicenſis Paſtore tùm temporis primario, & Dn: Gotfrido Bucholtzero, ejuſ - dem Reip. Actuario, qui ipſum in SS. Baptiſmatis actu fidejuſſores ſuſceperant. Anno ætatis ſexto Scholam, quæ Gôrlicii eſt, Cœnobialem, ſive Gymnaſium ingreſ - ſus, ad ſeptennium pietatis, & Linguarum fundamenta avidiſſimè arrip[u]it, tantumq́; indefeſſo ſtudio profecit, ut ab imâ ad ſummam claſſem cum laude promotus, Dnn. Præceptoribus ſuis, inprimis verò Scholæ Rectori. Viro Clariſſimo, atq; Excellentiſſimo Dn. Caſparo Dor - navio, Med. Doct. celeberrimo, non modò eſſet chariſ - ſimus, ſed & dignus videretur, qui aliò ad celebriorem Eruditionis palæſtram ablegaretur. Numburgum er - abiit bonis avibus, ibiq́; à matronâ honeſtiſſimâ, Ma - riâ, amitâ fuâ dilectiſſimâ, ultra biennium liberalitèr fu - ſtentatus, ſub Rectore Scholæ Numburgenſis, Dn. M. Bernhardo Blumio, poſtea Paſtore Lubecenſi, cæteris - q́ve Scholæ Collegis, digniſſimas ſtudiis Academicis progreſſiones fecit. Ab his præclaro teſtimonio orna - rus Lipſiam concefsit, die 10. Novemb. Anno 1616. & ut haberet, qvorum in decurrendo ſtadio Academico du - ctum ſeqveretur, non tantùm Privatum ſibi Præcepto - rem elegit Virum eximium, & Præſtantiſſimum Dn. M. Johannem Hartranffcium, Philoſophicæ Facultatis Af - feſſorem, qvamdiu in vivis fuit, digniſſimum: ſed publi - etiam docentes audivit aſſiduè, tùm cæteros, tùm in - primis Dn. D. Henricum Hôpffnerum, illud temporis Organi Ariſtotelici, jam verò SS. Theol. & Dn. M. Johan - nem Müllerum, Practicæ Philoſ. Profeſſorem publ. ex cujus utriuſq; auſcultatione ſedulâ & conſtanti pluri - mùm ſe profeciſſe, ſæpiſſimè gratâ recordatione fateriſole -[27]ſolebat. Et ſanè hâc diligentiâ ſuâ id conſecutus eſt, ut & publicorum honorum titulos, primam quidem lau - ream, Anno 1618. d. 20. Juni[i]; Magiſterii verò dignita - tem Anno 1620. d. 27. Januar. ab inclytâ Facultate Philo - ſophicâ, magno cum omnium applauſu, & congratula - tione impetraret: & poſtmodùm ad officiorum, digni - tatumq́; Academicarum honores ex voto eveheretur. Præſtitis namq; ſtatutorum vigore præſtandis, An. 1625. d. 12. Martii, in Conſilium Facultatis, nemine contradi - cente cooptatus, adſignata ſibi ab illo tempore officia publica fide, induſtriâ, & dexteritate expedivit, ut non ſolùm Facultati Philoſophicæ abundè ſatisfaceret in omnibus, ſed aliis quoq; Academiæ Collegis lauda - tiſſimis, de ſe promovendo injiceret cogitationem. In - clyta enim Philoſophica Facultas, alacritate atq; diligen - tiâ ipſius perſpectâ, non ſolùm Decanatûs dignitatem ſummam, Anno 1629. & biennio pòſt Profeſſorium mu - nus, ſuffragiis unanimitèr conſentientibus, illi deman - davit: ſed hoc ipſo etiam anno, ViceCancellariatûs of - ficio ſplendidiſſimo præficiendum rata, Præſulatui Mag - deburgico de meliore eum notâ commendavit, & ut Sereniſſimi Domini Electoris noſtri, prædicti Præſula - tûs poſtulati Adminiſtratoris, nomine, humilitèr deno - minatus, gratioſè confirmaretur, obnixè petiit, & impe - travit. Nec dubium eſt, qvin hanc qvoq; provinciam, qvam ante octiduum publico Programmate Magiſterii Candidatis intimaverat, ut cætera ſibi demandata offi - cia, ſi per fata licuiſſet, κατ ἀξίαν, fuiſſet adminiſtraturus. Qvantâ enim curâ, ſolicitudine, ac fide in omnibus de - legatorum ſibi officiorum partibus fuerit verſatus, præ - ter Facultatem Philoſophicam, laudatiſſimum quoq; Collegium Principis, qvod vulgò Minus dicitur, lucu -D 2lenter[28]lenter poterit conteſtari. Nam ab Anno 1626. quo in il - lud receptus, atq; ita novâ dignitate ornatus fuit, nihil eorum, quæ à Collegâ fideli atq; induſtrio requiruntur, aut omiſit, aut tractavit ſegnitèr: ſed tantâ alacritate muneris ſui partes obiit, ut non modò in ſe nihil patere - tur deſiderari, ſed Dominos quoq; Collegas ſuos, quâ - cunq; ratione poterat, promptiſſimè ſublevaret. Qvem - admodum verò in publicis minimè ſegnis aut remiſſus fuit: ita privatam qvoq; rem curavit qvàm diligentiſſi - . Poſtqvam enim Anno 1626. die 11. Septemb. re - bus ſuis ita ferentibus, matrimonio ſibi junxerat, Virgi - nem pudiciſſimam Magdalenam, Viri integerrimi Johannis Scholtzens / Civis, & Muſici Lipſienſis filiam, relictam nunc viduam mœſtiſſimam, ex ea annis ſequen - tibus unius filioli (qvi tamen non diu fuit ſuperſtes) & duarum filiolarum pater factus, in id non ſolùm, ut in pacato, atq; tranquillo conjugio ſoboles chariſſima piè, & honeſtè educaretur, omni curâ incubuit, ſed & rebus ſuis, qvantum qvidem in hâc temporum deploratorum difficultate potuit, proſpexit prudentiſſimè, nec eorum qvicqvam, qvæ bonum decent patremfamiliâs, intermi - ſit. Cæterùm pietatem non privatim modò, Sacra Bi - blia, & Orthodoxorum Theologorum ſcripta aſſiduè legendo, ac meditando, ſed & publicè, Sacras concio - nes devotè audiendo, mutuæq́; dilectionis Sacramento ad fidei confirmationem, ſæpiùs debitâ cum reverentiâ utendo, vel inprimis coluit, eoq́; tantum profecit, ut non ſciret duntaxat, qvæ Deo, quæ ſibi, qvæ proximo præſtanda, ſed præſtaret etiam, qvoad fieri per huma - nam infirmitatem licebar; præſtiturus etiam porrò, glo - riæq́; divinæ, & juventutis Academicæ emolumento o - peraturus unicè, niſi fragile illud vas, in qvo tantus rectèſcien -[29]ſciendi, beneq́; agendi theſaurus repoſitus erat, febri malignâ octiduano ſpatio fractum, exhauſtumq́; conci - diſſet. Id quod factum die Saturni proximo, poſt ter - tiam antelucanam, cùm actâ ſeriâ peccatorum ſuorum pœnitentiâ, & ſalutari Corporis & Sanguinis Chriſti ſumpto viatico, ad beatam analyſin ſe dignè priùs præ - parâſſet. Anima ipſius Cœleſtibus nunc aſſociata - tibus, S S. & individuam Trinitatem nunquam deſitu - ris celebrat laudibus, gaudioq́; ineffabili perfunditur: exanime verò corpus, quod hoſpiti tàm nobili recepta - culum præbuit, hodiè circa pomeridianam primam, ad commune dormitorium, Chriſtiano ritu tumulan - dum efferetur. Cujus deductioni ut, qvi jurisdictio - nem agnoſcunt Academicam, freqventes adſint, funusq́; decenti comitatu proſeqvantur, ſeriò monemus, & hortamur univerſos. P P. d. XI. Decembr. Anno Chriſti ⅽⅼↄ ⅼↄ XXXII.

D 3EPICE -[30]

EPICEDIA.

HAnc vitam vitæ deſignans nomine aberrat,
Undiq; qvâ tremulæ nos necis horror ha -
In Cœlo reqvies, ibi neſcia vita doloris,
(bet.
Qvâ Deus imponit florida ſerta piis:
In qvam nunc, Raspi, translatus es, Auſpice Chriſto,
Pro meritis ipſi carmina grata canens.
Molliter interea reqvieſcant oſſa ſub vrnâ,
Cum clangore Dei dum tuba in Orbe ſonet.

Daniel Putſcher, U. J. D. p. t. Rector Academiæ Lipſienſ.

RAspi, Lipſiaci præluſtris fama Lycei,
Et Logicæ doctor clare Melanchthoniæ,
Vidiſti triſtes gemitus, tragicasq́; qverelas,
Bellonæ in Philyram quando rabire datum eſt.
Nunc æterna vides in cœlis gaudia, poſtqvam
Ad ſuperos placidâ morte venire datum eſt.

Heinricus Hopffnerus, D.

DIſcite mortales iratum flectere Patrem,
Qvi flagris homines diſcruciare ſolet.
Hinc Mars nos vexat, toto qvi ſævit in orbe,
Illinc funeribus trux Libitina furit.
Diſcite mortales animum placare Jehovæ,
Votis atq; fide, & lachrymulis calidis.
Paſtor oves tutam maturè cogit in aulam,
Qvando fulminibus verberat imber agros.
Electos Chriſtus cœli ſic cogit in aulam,
Ne videant oculis mille pericla ſuis.
Pax[31]
Pax tibi conceſſa eſt, Collega, in culmine cœli,
Qvam Bellona ferox debilitare nequit.

Johannes Höpnerus, D. Paſtor ad D. Nicolai.

QVàm tuus afficiat fluido me exceſſus ab ævo,
His eqvidem neqveo ſat memorare metris.
Immaturus abis & obis, Raspi optime, fati,
Cùm florem ætatis Mors ſecet atra tuæ.
Corpus erat vegetum, vegetum qvoq; mentis acumen;
Qvàm poteras animos ritè levare rudes?
Immaturus abis, repeto, repetoq́;, ſed ævi
Non itidem, Cœlum qvo dat, Amice, frui.
Hoc, age, cœleſti fruere, ô fruere additus ævo,
Dùm cupido hîc abitum plangimus ore tuum.

Chriſtianus Lange / D. & Prof. publ. ut & ad D. Thomæ Arcbid.

RAspius ingenio clarus, præſtansq́; Magiſter,
Lipſiaci noſtræ portio magna Scholæ,
In medio ætatis (qvoniam ſic fata volebant)
Flore cadit, membra & frigida claudit humus.
Omnibus exutus, qvibus hæc eſt vita gravata,
Ipſe malis, cœlo gaudia vera capis.
Molliter interea (ſunt hæc vota) oſſa qvieſcant,
Et tua doctorum fama per ora volet.

Chriſtophorus Preibiſius, Phil. & J. U. D. Profeſſor publ. Sacræ Cæſariæ Majeſtatis Aulæ & Palatii Imperialis Comes.

TE quoq; ſub medià belli rabie atq; tumultu,
Raspiade, abripuit vis truculenta necis.
Charus vixiſti cunctis; plauſumq́; ju ventæ es
Promeritus pulchris dotibus ingenii,
Felix[32]
Felix, qui Mortis victor Martisq́; beatas
Perpetuò luces tranſigit ante Deum.

Joannes Bohemus, D.

AUfert mors ſervos, nymphas, aufert benè natas,
Fortes atq; viros, aufert puerosq́; ſenesq́;
Et morte à durâ nullum diſcrimen habetur.
Non juvat in longas vitam traducere curas,
Nam non cura Deos hominum ulla remordet, ad unam
More hominum Cræſusq́; Irusq́; viam ire jubentur.
Interea qvoniam ſic fata inimica tulerunt,
Atq; virum hunc clarum mors atrox abſtulit: Ergo
Hanc etiam ſortem patienti mente feramus,
Tempus erit, cùm nos ater qvoq; pulvis habebit.

Qvirinus Schacher / Phil. & U. J. D.

ANte diem cecidit præclarus Raspius, eheu!
Annos qui Pylios vivere dignus erat.
Ah ſi fata virum ſervaſſent longius huncce,
In viduæ, & noſtræ commoda plura Scholæ.
Sed benè defuncto non invideamus honorem,
Gaudia, & in celſo quæ capit ille polo.

Sebaſtian. Roth / D.

MOrs una & certa eſt, moriendi mille figuræ,
In varios caſus nos qvia fata vocant:
Hunc Mars, hunc Nerêus, hunc peſtilis enecat aura,
Hic phthiſi, hic febri morbida membra trahit;
Qvâ fuit extinctus, longævam ducere vitam
Dignior, ante ſuum Raspius ecce diem.
Qvid Tibi nunc prodeſt animum coluiſſe per artes,
Inſomnem nocti qvid ſociaſſe diem?
Sed quid conqverimur? voluit ſic Arbiter ævi,
Nec licuit fixum tranſiliiſſe diem.
Tu[33]
Tu vive in Christo, doctor digniſſime, cœlis,
Et pro triſtitiis nunc cape lætitias.

Johannes Zeidler / Med. D. Chir. & Anat Prof. publ.

SIc mors theriaci fugit haud alabaſtra veneni,
Nec Mithridateis pharmaca miſta modis!
Ut, dolor! Aonidum Clariis verſatus in hortis
Raspius edocuit jam ſua fata ſeqvens.
Hunc omnes, qvotqvot Muſarum nectare alendi,
Næniolis verum eſt nobilitare ſuis.

Johannes Michaël, Phil. & Med. D.

O qve la fortune des hommes
Depend d un miſerable ſort
Les doctes comme les ignorants hommes
Cedent aux forces de la mort.

Jean. Michel Docteuren Phil. & Med.

Piè - Defunctus Raſpius, per Anagr. Suſpira. ad Relictam Conjugem:

NE tam Suspira me morte tibi, Uxor, ademtum,
Raſpe, ἀναγραμ. Spera.
Qvàm viduæ à Patre optima Spera .

M. Johannes Hornſchuch / Themarâ-Fr. Phil. Facult. in Lipſ. Acad. Aſſeſſor. h. t. De - canus, & Publ. Profeſſor.

ERgò hoc tàm properè ſe clepſit Raspius orbe?
Mundani & ſcopulos pelagi, fluctusq́; tremendos,
Invento evaſit portu, placidâq́; quiete
Sopitus fruitur? dum judex, nube ſub altâ,
Defunctis, ſimul & vivis venturus JëSUS,
Speratum quando dabit ultima buccina cantum,
Omnipotente ſuo jubeat conſurgere verbo.
Ecce Magiſtrali ut jam muta theatra Lycei
EA plau -[34]
A plauſu, longum teſtantur & ipſa dolorem,
Fat um ob defuncti præcox, & damna fatentur.
Flent Sophicæ laurus præfectum: triga bonarum
Flet Charitum ex animo: planctum venerabilis edit
Turba Novenſilium, & Muſis operata juventus.
Inprimis conjux plorat dilecta maritum,
Orbâ cum ſobole, patremq́; ſubinde vocante,
Et quicunq; bonus meminit virtutis amici,
Sublatam ex oculis cupit, extinctamq́; requirit.
Qveis ego ſubſcribens Collegæ ita Iugeo mortem,
Ut ſimul ejuſdem numero me aſſcribier optem.
Salve exemte malis! Te pauſa ſecuta laborum eſt:
Nos miſeri miſero miſerè contundimur Orbe.

Philippus Muͤller / Med. Lic. & Profeſſ. math. publ.

GOtfridi, mortale fuit qvodcunq;, repoſtum eſt
Raspiadæ hoc tumulo: corpus, & oſſa putrent.
Spiritus aſt cœlo vivit poſt funera, virtus
Vivit & in terris: fama perennis erit.

L. Zacharias Schneider / Phil. Pract. Prof publ.

NOn eſt infelix, hoc qvi ſub turbine rerum,
E vita, placidâ morte peremptus, abit.
Sic etenim nobis mala, quæ ſupereſſe videntur
In vita, excelſa is mente animoq́; fugit.
Idcircò felix, omniq́; ex parte beatus
Raspius, angelicis additus ipſe choris.
Qvòd nunc inſani ſecum ludibria mundi,
Et vanæ vitæ deteriora fugit.
Et jam parte fui ſemper meliore ſuperſtes,
Excelſi lætus vivit in arce poli.

M. Johannes Muͤller.

Qvis[35]
QVis quæſo mœſtos non, ob cita ſunera, Raspi,
Indueret vultus, ſymmache chare, tua?
Macerat uxorem fatum hoc, laceratq́; propinqvos,
Qvàm miſerè dum te morte perire vident.
Multiplicant luctum luctu, atq; dolore dolorem
Pignora, quæ cupiunt te ſupereſſe patrem.
At verò luctûs veſtri modus eſto, propinqvi,
Non obiit veſter Vir-Pater, aſt abiie.
E morte in vitam, à curis ad cœlica tranſit
Gaudia, quæ nullo ſunt moritura die.

M. Jacobus Andreas Graul / S. Ling. Profeſſ. publ.

SEmper bella movent ſanctis caro, Mundus & Orcus,
Sæpeq́; mœrorem non ſine clade ferunt.
Pugna ſed aſſequitur metam, cum funere merſus
Eſt pius; ô felix qvi nece victor ovat!
Terrificis Rasp I ſic victis hoſtibus, inter
Aligeros cœtus jure beatus agis.

M. Andreas Bauer / ad D. Nicol. Lipſ. Archidia〈…〉〈…〉.

RAspi, cui Charites Muſæq́; ſua omnia dona
Contulerant facili crediderantq́; manu:
Svadelam, ingeniumq́; negotium ad omne paratum,
Delicias, Veneres, cumq́; lepore jocos.
Raspi, qvi poſt me Dialecticâ in arte Profeſſor,
Impleſti cathedram corpore, voce gravi.
Cui Dialectica, cuiq́; Academia, cuiq́; Facultas,
Philoſophùm inprimis cordi animoq́; fuit.
Liberiore mihi ante alios gratâq́; fuiſti
Tempore non parvo junctus amicitiâ.
Nunc quamvis longus molles ſopor urgeat ôclos,
Atq; leve occultet oſſa ſepulta ſolum.
E 2Non[36]
Non tamen hoc noſtro labére è pectore, dum
Vita manebit, & hæc ſpiritus oſſa reget.

M. Hieronymus Reckleben / Profeſſor publ.

SI quis ob ingenium præclaraq́; munera mentis
Dignus erat Pylios exuperare dies,
Raspius eſt, Sophici non infima gloria cætûs,
Raspius hoc merito dignus honore cluit.
Non referam vegeto vegetas in corpore vires,
Ipſus in ingenio ſedit Apollo viri.
At tamen, Evigenum potis haud ignoſcere cuiqvam
Invida nec tanti eſt Parca miſerta viri;
Sæva ſed in corpus tantùm; Mens Enthea, Parcæ
Contemtrixq́; ſoli, cœlica regna colit.
Cœlicolas inter cœleſtia gaudia miſcet;
Illam læta dies, nos lachrymoſa manet.

Coll. ſuo deſid. f. M. Caſpar. Schuman / Facult. Phil. Aſſeſſ.

POnite, mortales, & ſpes & pectoris iras:
Qvô non crediderat tempore, Raspus obit.

Faciebat M. Chriſtophorus Bulæus, Poët. Prof publ.

SIccine Mors atrox te noſtro ſuſtulit ævo, &
Nos ſpectatores funeris eſſe jubet?
Siccine Te voluit Dominus finiſſe labores,
Raspi, atq; his turbis nos remanere malis?
Ipſi ſic placuit, nos indubitata futuræ
Spes vitæ recreat, perpetuoq́; fovet.
Inte -[37]
Interea Manes RaspI requieſcite, ſomno
Dum vobis Chriſtus ſurgere præcipiet.

M. Nicolaus Hartman.

Q fugis ô Raspi? num ſub ſcrobe flebile Martis
Effugies fatum ſangvineasq́; minas?
Qvàm benè fugiſti! ſic ſic juvat ire ſub urnam,
Inq́; almæ Matris ſic recubare ſinu.
Imò quod magis eſt: Anima omnipatentis Olympi
Subvecta in ſedes jubilat ante Deum.
Utere nunc cubitu, Raspi dilecte, quieto,
Dulcia & ante tuum jubila funde Deum.

M. Martinus Cramerus, ad D Thom. Lipſ. Diaconus.

HEu! Raspi, citò qvàm moreris, qvem poſcit ad uſus
Publica res, priva &, vivere multa ſuos.
Sed ſtat in arbitrio tuavita repoſta Jehovæ,
Cui parere decet, cedere qvando jubet.
Ah benè qvem fidum Dominus nunc evocat, is qvot
Caſibus eripitur præripiturq́; malis?

M. Jeremias Weber / ad D. Nicolai Diaconus.

In Beatißimum Clariſsimi Dn. M. Raspii obitum.

QVàm benè cum Domino gaudere & vivere ſemper,
Qvàm benè! cùm ſuperet gaudia qvæq; ſoli.
Felices igitur, qvos vexit ad æthera virtus,
Qvos fidei virtus jugiter illa beat!
Raspius ergo micat ceu Sol, ceu ſtella, & adaucta
Commoda nunc animæ perpetuare adamat.
E 3Salve[38]
Salve igitur felix anima & Jhovæ utere vulcu,
Salve, donec ero junctâ animâ ſocius!

M. Johannes Greislavius, ad D. Nicol. Verbi miniſter

RASPIUS ἀναγρ. Suſpira.

TAm citò quid vocat hinc Raspi? Suſpiria pacis
Diæ. Nam cunctis ſunt mera bella locis.

Ultimi honoris E. amico & Collegæ deſideratiß. f. Lipſiæ M. VVilhelmus Avianus. Fac. P. Adſ. & R. Sch. Thom.

TAm citò quòd rapuit te mors inopina, feramus,
Raspi, non rapuit mors renuente Deo.
Novit Jhova homini deberi ſidera, & eſſe
Huic tantò melius, qvo citiùs veniat.
Hinc tibi ſubtraxit ſpatia ulteriora dierum,
Qvò citius repetas ſidera parta Tibi.

Scrib. M. Joachimus Pollio〈…〉〈…〉 Facult. Phil. Adſeſſor & Collegi〈…〉〈…〉 B. Mariæ Collegiatus.

OMnia raspiadi data largo munere dona,
Ad ferulam rurſus decubuere Dei.
Sic quod & antè dedit donorum Jova, labaſcit
In morte, & tandem parva favilla tegit.

M. Fridericus Leubnitz / Acad. Lipſ. Notarius.

QVitot Bellonæ flammas, tot viderat enſes
Raspius, Æonii gloria magna chori,
Hunc Mors nunc raperet? rapiat magis illa profanos,
Qvosq́; ſitis noſtri dira cruoris habet!
Si[39]
Si tamen in terris pax vix ſperanda, beatum
Prædico, qvi placidè mortuus in Domino:
Nos terrena premunt, nos acria bella fatigant,
Omnia tu, Raspi, ſpernis amans requiem;
Qvi Chariti carus, qvi caris carus Amicis,
Jam ſentis cari gaudia cara Poli.

M. Caſpar Michaël VVelſchius.

DIgnus erat vitâ, hæc qvem condidit urna, diurnâ,
Raspius ingenio maximus, arte gravis.
Dignior at ſuperûm fuit aſtrimicantibus oris,
Fata igitur citiùs ſurripuêre ſolo.

M. Adamus Olearius, Facult. Phil. Adſeſſ.

NUlla quies mundo, ſunt irrequieta perîcla
Mundo, imò mundo ſunt dolor atq; labor.
At tua nunc recubant, Raspi chare, oſſa ſepulchro.
Spiritus & recubat ſedibus in ſuperis.
O fortunatum Te terq́; qvaterq́; beatum,
Qvi potis es tali commoditate frui!

M. Franciſcus Peilick.

TURaspi vario jactatus turbine, tandem
Victor ovans ſubitò cingeris à ſuperis,
O pectus felix inter tot plauſtra malorum
Ingrediens vitæ nobilioris iter.

Deproper abat Lipſ. M Lucas Pollio, Uratislav. SS Theol. Stud. Facult. Phil. Aſſeſſ. & Collegii minoris P P. Collegiatus.

Ἐκ πάντων φοβερῶν ϑάνατος φοβερώτατος ἐστὶν,
Lib. 3. Ethi - cor. Nicom: cap. IX. pa - gin. m. 44.
Εἴπει Ἀριστοτέλης φρόνιμος, σοφὸς ἠδὲ διδαχθεὶς.
Ἀλλὰ γινώσκοντες ταύτην τὴν σώφρονα γνώμην,
Μοῦνον[40]
Μοῦνον Ἀριστοτέλης ἀνθρώπων τῶν περιδειλῶν
Φησὶν, καὶ μὴ ϑαρσαλέοντα τὸν ἄνδρα νοήσας:
Εὖ ἔπος; Οὐδὲ γὰρ ἀνδρεῖος μοῖραν πολί-μορφον
Φεύγει, μηδὲ βροτὸς κτεατίσσας τούνομα Χριστοῦ.
Δήπου ὅττι βίον τοῦτον καὶ ἅλγεα πλείω
Συμποιοῦσι τέλος πᾶσιν δειλοῖσι βροτοῖσιν.
Καὶ ἐκ τοιούτων εἷς ἐστιν Ῥάσπιος ἡμῶν
Φιλόσοφοσ, καὶ μὴλευκὸν ϑάνατον φοβερίσας,
Ἀλλὰ κατα-φρονέων μὶν, ὡς ἀνδρεῖος, ἐκεῖνος κούσας.
Νῦν ἐν τῇ ζωῇ αἰωνίῳ, ἠδὲ ὀλύμπῳ
Ζῇ μετὰ παμ-πολλων ἁγίων συγχάρματ 'ἀκούσας.

Debitæ συλλυπίας καὶ συμπαθείας ἕνεκα erga piè defunctum[παῦρα] ταῦτα adjecit M. Sigiſmundus Jancke, Budißi - nâ-Luſatus, SS. Theol. Stud.

RASPIUS occubuit. Qvis Raspius? illud Eliſtri
Grande decus, Sophici gloria prima chori.
Raspius occubuit. Qvis Raspius? ille peritus
Dictator Logices, magne Philippe, tuæ.
Raspius occubuit. Qvis Raspius? in tua natus
Commoda, Pierio qvi cupis amne frui.
Fle laudem, Sophe culte, tuam; decus illud, Eliſter;
Fle Dictatorem, magne Philippe, tuum.
Flete, Aganippéi Gens ô cupidiſſima regni,
Qvi vitam vobis obtulit ipſe ſuam.
Si mea qvid poſſunt ſagire Elegidia veri,
Raspiade magno vix, puto, major erit.

M. Tobias Petermanus, SS. Theol. Stud. & Alumn. Electoral.

Nempe[41]
NEmpe hinc ad plures, Procancellarie Raspi,
Tranſis, qvi longùm vivere dignus eras.
Vivere dignus eras ſubolis viduæq́;: ſed inter
Hoſtiles turbas cœlica tecta ſubis.
Cœlica tocta ſubis, nobis mundana relinquens,
Hinc viduæ atq; Tuis cauſa doloris adeſt.
Cauſa doloris adeſt Collegis; mutuus ardor,
Qvos junxit, toti Philoſophων; choro.
Et qvis non doleat? Luget deſerta Juventus,
Deceſſum lugent pulpita mœſta Tuum.
Sed mentem Cœlum: corpus ſibi terra recepit:
Colloqvio frueris jam propiore Dei.
Eſtq́; Tibi funus Fœnus, quàm cauſa doloris:
Hujus enim vitæ finis, origo novæ:

deproper abat Gottfried Finckelthaus.

TVMVLVS RASPII.

RAspius hâc doctus recubat ſub mole ſepulcri,
Raspius Aonii maxima fama chori.
Effuſis lugent lachrymis, Phœbi agmina, Muſæ,
Cynthius in vultu ſigna dolentis habet.
Hunc decorant lacrymis docti juvenesq́; ſenesq́;,
Rapto etenim hoc, illis qvid ſupereſſe poteſt?

Condolentiæ ergò hæc Præceptori ſuo qvondam amantißimo attexuit Vitus Roͤller / Naumburgenſ. Opt. art. & Phil. Baccalaur.

DUm tantos rerum verſant fata undiq; motus,
Atq; alia ex aliis uſq; pericla fluunt,
Tot mala fallacis pertæſus Raspius orbis
Infirmas ponit corporis exuvias.
FAſſe -[42]
Aſſeritur patriis liber ſic ſpiritus aſtris,
Fama ſed inſigni vivida honore nitet.
Fundere qvid qverulos conemur carmine leſſus?
Qvàm felix, cuî ſic mors venit, illa venit?

Paulus Hofferichter / Phil. & SS. Theol. Stud.

Memoria Raspii redivivi.

SIene cadis medios oblatos inter honores,
ORaspi, Sophiæ cultor amande Deæ.
Scilicet illa tibi fuerat conceſſa poteſtas
De violæ, meritis, ferre colore mitram;
Signum doctrinæ, ſignum decorabile honoris,
Sed dum conaris ſigna parare, cad〈…〉〈…〉 s.
Morte cadis corpus, non men〈…〉〈…〉 em; corpore terræ
Ima colis, cœli, mente, aſarota, tuâ.
Fama ſophis ſuperat, nobisq́;, ſodalia menſæ
Qveis amor, & ludi & ſermo fuêre tuæ.
Semper eras facili, blandoq́; affabilis ore,
Vt verborum & adhuc dulcor in aure ſonet.
Et mea malè mens ſibi concipit, ipſa loqvendi
Dulcedo hâc fecit te cecidiſſe die.
Qvippe novenarumvoluit ſibi turba ſororum
Blanditie mentes te recreare ſuas.
Ergo gratandum potiùs tibi de novo honoris
Officio, mœſtis frenaq́; danda animis.

Qvam Raſpi memoriam ſui olim amicißimi hoſpitis ac Præceptoris renovabat non ſine dolore, Jenæ Zacharias Sommer / Fridb. ad Qviſs. Sil.

Qvod[43]
QVod nec opinabar, Raspi, ſicelice reſectum,
Noſtrum poſt abitum, te Libytina dedit.
Crudeles vetulas vocitabam, funera ferret
Cùm tua ad hanc urbem fama inopina mihi;
Cùm te blanda virum dignum vix fecerit ætas,
Cùm vix te notum Fama benigna virum.
Scilicet hæc mundi ſunt mores, culmen honoris
Scandere, & à ſummo mox recidiſſe loco.
Sed dum dejiceris odium per mortis, Olympi
Ætherei rurſum tolleris alta ſuper.
Felix mutamen; qvi ſic mutatur, honores,
Mutans mundanos, ſeq́; ſub aſtra locat.

Meritæ condolent. ergò fa - cieb. Jenæ Sigiſmundus Cretſchmar.

FVnera cùm primùm tua nobis mœſta referret
Fama, Vir æternos vivere digne dies.
Profluere ex oculis cœpit largiſſimus imber,
Extremo, tua, qvo munere, buſta ſeqvor.
Qvod faciunt alii prolixo carmine, idipſum
Noſtro, crede mihi, ſemper ab ore feres.

Condolentiæ teſtificandæ ergò deproperabam Jenæ Pancratius Fiſcher / Hirſchbergâ Sil.

TVMVLVS.

QVis tumulus? RaspI. circant hunc qvæ agmina? Muſæ.
Qvæ mulier? junctis, heu, Pietas manibus.
Qvi corpus? Charites; animum finxêre? Lepores.
Tot bona Parcarum triga maligna tulit.
F 2Pie[ri -][44]
Pierides, Pietas, Charites, lugete Lepores,
Raptus enim veſtro Raspius exitio.

Condolentiæ teſtificandæ, appo - nere volui Daniel Sartorius, Bresla-Sileſius, SS. Theol. Stud.

TEPietas, Raspi, Doctrinæ; enthea dona,
Clarabant vivum. Num potes ergò mori?
Utraq; te certè letho defendit ab atro,
Utraq; jam confert juſta brabéa tibi.
Illa tibi cœlum dedit, hæc ſine funere famam.
Vive ergò æternùm, non potes ipſe mori.

Jeremias Victorinus Zacherus, Reichenbacenſ. Luſa〈…〉〈…〉 us.

COmmunes poſt & privas, quas pectore magno
Pertulerat clades Raspius, ecce! cadit.
Nempe aliis fatis non ignarum antè malorum
Surpuit aſtratæ gratia certa domûs.
Neſcit enim Scævos mundus compeſcere fluctus,
Perpetuasq́; hyemes hæc freta ferre ſolent;
Qvàm felix ergò qvi-cœlite-cunq; favore
Tuta ſemel nactus littora, vela legit!

Andreas Sevelenbergius, Lignicenſis Sileſius.

QVi fuerat Sophiæ lux heîc! biberatq́; faviſſas
Omnigènas ſvadæ, Raspius occubuit.
Ævica in Elyſii〈…〉〈…〉 affectans dogmata ludis,
Factus, qvod voluit, Svada novella poli eſt.
Qveî te fama refert defunctum vivere, Raspi?
Pegaſidum virtus neſcia Sarcophagi.

Antonius Sanus, Schönbergâ-Luſatus.

FINIS.
Vnſer[45]
1.
VNſerer Vniverſitet /
Zwey ſondere Glieder
Vrſachen Klaglieder /
Die in halber Jahresfriſt /
Durch den Menſchenwuͤrger ſchnoͤd
Vmb ſolche bracht worden iſt.
2.
Vnſer Herr Superintendent /
Vnlengſten geſchieden /
Schlaͤffet gar mit frieden /
Herr Magiſter Raſp vor jhm
Auch beſchlieſſen thaͤt ſein End /
Seliglich beyde vernim.
3.
Wenn Gott ſolche nuͤtze Leut
Weg nimt Hohen Schulen /
Da ſich koͤnt erholen
Die Jugend / ſo kunſt begehrt
Solche ſuchen thut von weit /
Wenn ſie werden wil gelehrt.
F iijWenn[46]
4.
Wenn Gott / ſag ich / nehmen thut /
Solche vns entruͤcket /
Manch from Hertz erſchricket /
Windet ſeine Haͤnde drob /
Helt es fuͤr kein Zeichen gut /
Daß der Todt einfaͤlt ſo grob.
5.
Nu was kan man machen draus /
Gottes Will ergehen
An vns muß geſchehen /
Faſt ewr Seele mit gedult /
Fraw Witbe in dieſem Grauß /
Vnd befehlt euch Gottes Huld.
6.
Hat euch Gott ewr Ehr vnd Kron
All zu fruͤh genommen /
Zu jhm ſolt jhr kommen /
Sein vnd ewer Toͤchterlein /
Wer zu ſagen viel darvon /
Sol ſich auch mit ſtellen ein.
Meine[47]
7.
Meine ſchoͤne Tochter / Ach
Sol ich dich nu meyden /
Zeitlich von dir ſcheiden /
Kraͤncket mich: Nu Gott wils han /
(Herr Magiſter Raſpe ſprach)
Der wird ſich dein nehmen an.
8.
Chriſtus der vns hat erloͤſt /
Nimt ſich an der Waiſen /
Iohan. 14.
Hat ers doch verheiſen /
Dieſe Zuſag halt jhm fuͤr /
Vnd euch dere allzeit troͤſt /
Biß jhr beyde kompt zu mir.

G. R.

ENDE.

About this transcription

TextChristliche Leichpredigt Vber das Trostsprüchlein des 42. Psalms. Wie der Hirsch schreyet nach frischen Wasser/ etc. Bey Christlicher Leichbestattung Des Ernvesten/ Achtbaren vnd Wolgelahrten Herrn M. Godfridi Raspii
Author Johann Hoepner
Extent47 images; 8565 tokens; 4234 types; 61384 characters
Responsibility Alexander Geyken, ed.; Susanne Haaf, ed.; Bryan Jurish, ed.; Matthias Boenig, ed.; Christian Thomas, ed.; Frank Wiegand, ed.

CLARIN-DNote: Langfristige Bereitstellung der DTA-Ausgabe

EditionVollständige digitalisierte Ausgabe.

About the source text

Bibliographic informationChristliche Leichpredigt Vber das Trostsprüchlein des 42. Psalms. Wie der Hirsch schreyet nach frischen Wasser/ etc. Bey Christlicher Leichbestattung Des Ernvesten/ Achtbaren vnd Wolgelahrten Herrn M. Godfridi Raspii Johann Hoepner. . 47 Gregorius RitzschLeipzig1632.

Identification

Universitätsbibliothek Breslau Universitätsbibliothek Breslau, 4 O 787/15 / 510784

Physical description

Fraktur

LanguageGerman
ClassificationGebrauchsliteratur; Leichenpredigt; Gebrauchsliteratur; Leichenpredigt; ready; aedit

Editorial statement

Editorial principles

Publication information

Publisher
  • dta@bbaw.de
  • Deutsches Textarchiv
  • Berlin-Brandenburg Academy of Sciences and Humanities (BBAW)
  • Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften (BBAW)
  • Jägerstr. 22/23, 10117 BerlinGermany
ImprintBerlin 2019-12-10T09:35:54Z
Identifiers
Availability

Dieses Werk steht unter der „Creative Commons Namensnennung-Weitergabe unter gleichen Bedingungen 3.0 Deutschland Lizenz“ (CC BY-SA).

Holding LibraryUniversitätsbibliothek Breslau
ShelfmarkUniversitätsbibliothek Breslau, 4 O 787/15 / 510784
Bibliographic Record Catalogue link
Terms of use Images served by Deutsches Textarchiv. Access to digitized documents is granted strictly for non-commercial, educational, research, and private purposes only. Please contact the holding library for reproduction requests and other copy-specific information.