SOl, qui cœleſti mortalia lumine luſtras,
Quis modus exequiis tandem ſperandus acerbis?
Illuſtri nunquam greſſu tua ſigna recenſes,
Quin præclarorum capitum nova funera cernas.
Heſperio rutilum cum condis in æquore vultum,
Involvit nigro nox horrida ſyrmate mundum:
Sic etiam ſua deſtituunt jam lumina terras,
Ablatâ quorum caligant ſecula luce.
Multos heu rapuit Fabios tibi, Patria, lethum,
Hic dum procedit tot onuſtus cladibus annus!
Oras non ſatago jam veſtigare remotas:
En, ubi ſub praſinis Sudetûm montibus effert
Sleſia noſtra caput, Dryades ſua damna queruntur,
Schvidniciosq́ue replent reſonis ululatibus agros.
Nempe dolent Conſos tot merſos funere triſti,
Quorum curabat prudentia cana ſalutem
Dilectæ patriæ, qui mente ſagace catisq́ue
Conſiliis munire bonum commune volebant.
B iijHos[14]Hos inter quoque Zedlicius fuitille vetuſtæ
Nobilitatis apex & Princeps gloria gentis
Magnanimæ, quæ tot Deciosq́ue Titosq́ue ſagatos
Protulit in patriæ partu felice ſalutem.
Inſtimulavit enim caſtrenſis fibula balthei
Olim Zedlicios, invicto ut Marte ſtuderent
Agros tutari patriæ, regnisq́ue quietem
Reddere, ut incolumes ſtarent aræq́ue fociq́ue.
Nec Martis ſaltim genuit ſtirps inclyta pullos,
Hoſtibus haut tergo notos, ſed pectore promto:
Torquatos etiam comſummatosq́ue Catones
Et fidos rerum Dominis magnosq́ue miniſtros
Produxit generoſa domus, quibus arte togatâ
Accinxit mentes Themis & prudentia ſolers,
Ut patribus patriæ ſcirent adſiſtere cautis
Conſiliis; Quos ſi quisquam numerare laboret,
Expediet citius forſan, quot ſidera cœli
Ignibus illuſtrant radiantibus aurea tempe.
Ergo Zedlicides noſter proavita ſecutus
Greſſu non ſegni veſtigia, mitis Athenæ
Addixit ſtudiis juveniliætate benignam
Mentem & legiferæ penitralia ſacra Themiſtos
Gnaviter excuſſit. Sic gaza inſtructus opimâ
Palladis atq́ue Dicæ conſultæ juris & æqui,
Omnem operam tribuit patriæ, quæ credidit ipſi
Judicis officium, meritis quod pluribus auxit.
Nemo illo melior legum diſſolvere nodos
Implicitos, nemo dubios ſtudioſior æquas
Juſti -[15]Juſtitiæ ad ſtrictæ lances expendere caſus,
Tanta viro rerum fuit experientia, tantus
Jure in dicendo candor) quem ſplendidus ordo
Nobilium celebrat, celebrat provincia tota.
Hoc igitur meritò columen ſibi luget ademtum
Patria & adſpergit lacrymis venerabile buſtum.
Quid verò prodeſt queſtus? Quid planctus inanis?
Illuſtres fruſtra manes revocamus ab umbris,
Quos mole exemtos ſenii carnisq́ue moleſto
Carcere ſuſcepit ſedes fulgentis Olympi.
Namq́ue ſacrum Numen conſtanti mente colebat
Noſter ſinceræ ſemper pietatis amator.
Ac quamvis cineres funeſta receperit urna:
Inde tamen Phœnix nobis jam prodiit alter.
Non periit Patriæ lumen tam nobile: Reſtat
Natus virtutis patriæ clariſſimus hæres,
Quem fæcunda Dice Patrimaq́ue virgo togatis
Artibus inſtruxere probè, ut jam munere claro
Functus concinnet famæ ſibi nobile nomen.
Hic deſiderium poterit lenire parentis
Defuncti in Patriæ communis commoda natus.