PRIMS Full-text transcription (HTML)
[63]
Nœnia in obitum luctuoſiſs.
Matronæ Honoratiſſimæ SARÆ Seifartin / Viri Spectatiſs. & Integerr. Dn. CornelI LangI, Judicii Regii Adſeſſoris digniſs. Civis, & Mercatoris in Rep. Gur. pri - marii, Conjugis qvondàm deſide - ratiſſimæ, die 21. April. Anno 1623. puerperio extinctæ,
[64]§ §

Herrn Cornelio Langio: Dem Betruͤbten Wittwer / Troſt / Gluͤck vnd Heyl. GLeich wie die Sonn ans Him̃els Thron /

Syr. 26. v. 21.
Ein Zierath iſt / vnd leuchtet ſchon /
Erfrewt auch all’s mit jhrem Schein /
Auff dem Erdbodem / groß vnd klein:
Alſo iſt auch in jhrem Hauß /
Ein ſchoͤn zierath vberaus
Ein Weib / Gottfuͤrchtig / Tugendtſam /
Die jhren Mann erfrewen kan /
Auch jhre Kindlein groß vnd klein /
Die ſie verſorgt vnd liebet rein.
Wenn aber die Sonn vntergeht /
Sich Schwermuht / Trawrigkeit anfeht /
Weil ſich verleuret alle Freud /
So bey dem Liechte war bereit.
Alſo habt Jhr jtzt Trawrens viel
Jm Hertzn vnd Hauß / ohn maß vnd ziel /
Herr Corneli, weil ewre Sonn /
Mit ſich genommen Freud vnd Wonn /
Iſt[65]
Jſt vntergangen allzubaldt /
Durch vnverhofften Todts gewalt /
Sampt jhrem zarten Kindelein /
Deß Sie kaum war geneſen fein.
Ach Ewre liebſte Saram nu /
SARA Conjunx piiß. hone - ſtiß. Dn. CORNE - LIILAN - GII.
Die Euch offt bracht viel Freud vnd Ruh /
Auch Ewrem Hauſe〈…〉〈…〉 l fuͤrſtundt /
An Ewren Augen ſehen kundt /
Was Euch gefiel / vnd wol beliebt /
Damit Sie Euch ja nicht betruͤbt:
Ewrs Hertzens ein ge Freud vnd Wonn /
Ewrs Hauſes ſchoͤnſte Zierd / vnd Sonn /
Beweint Jhr jtzo bitterlich /
Vnd klaget dazu jaͤmmerlich /
Ob jhrem ſchnellen Todesfall:
Welchs Euch groß ſchmertzen bringt zumal.
Wie der Ertzvater Abraham /
Gen 23.
Mit vielen Threnen ſein Saram:
Auch Jacob ſein all rliebſt Rahell /
Gen. 35.
Die Jhm in Kindesnoͤten ſchnell /
(Dazu auff freyer Straß) einging /
Vnd lies ein kleinen Seugeling /
Beklagt ſein liebes Ehgemahl /
Fuͤr jederman / mit groſſem ſchall.
JVnd[66]
Vnd zwar / Ewr Sara iſts ja wol werth /
Ob ſie gleich jtzt liegt in der Erdt /
Daß man ſie Chriſtlichen beklagt /
Jhr alles Liebs / vnd gutts nachſagt:
Denn ſie fuͤrwar ein frommes Weib /
Wie jhr nachruͤhmn all Ehrlich Leut.
Patriå Greiffen - berga Sil.
Jhr Ankunfft war von Greiffenbergk
Jn Schleſien / (wie[ich]vermerck)
Aus einem gar Alten Geſchlecht /
Der Seyfferten / vernemhbt mich recht /
Jhr Groß Eltern deß Orts beruͤhmbt /
Vnd mit den vornehmſten befreund:
Parẽtibus honeſtiß.
Jhr Vater auch ein Ehrlich Man /
Den Kauffmanſchafften zugethan /
(Herr Barthol Seyffert war ſein Nahm)
Ein Buͤrger daſelbſt / wohnhafft am Ring:
Jhr Mutter eine Eckartin /
Deren Vorfahren auch beruͤhmt /
Wie man an Leichſteinen vernimt.
Nata. An. 1580. menſ. Nov.
Von denen jhren Eltern werth /
Jſt ſie gezeugt auff dieſer Erd.
Vier Toͤchter erſter Ehe alldar /
Darunter ſie die juͤngſte war.
Educata.
Recht Zuͤchtig / Fromm von Jugend auff /
Jn Gottes Furcht fuͤhrt jhren Lauff.
Solchs[67]
Solchs gfiehl auch Herrn Cornelio Langn /
Daher ſein Hertz mit Lieb vmbfangn /
Nach dieſer Jungfrawn Ehrlich tracht /
(Als Nachbars Kind) mit wolbedacht.
Da man ſchrieb Sechzehn hundert Jahr
Elocata.
Nach Chriſt Geburth: Darinnen wahr
An. 1600. 22. Nov.
Der zwey vnd zwantzigſt November,
Der Tag Jhrr Hochzeitlichen Ehr:
Aus Suſannæ Hiſtoria /
Geſchach die Ehren Predigt da.
Jnmaſſen jhnen Gott auch gebn /
Jn jhrer Ehe ein ſolches Lebn /
Mit Liebe / Fried vnd Einigkeit /
Wie Jochim vnd Suſannæ beyd.
Doch muſt das liebe Creutz nicht weit /
Von jhnen auſſen ſein zur zeit:
Denn / als jhr liebes Vaterlandt /
An. 1603. AM PfIngſt - DInſtag brant GreIffen - berCk ab. 20. Maii. hor. 8. veſp.
Stadt Greyffenberg zu grund außbrandt /
Jm Tauſndt Sechshundert Dritten Jahr /
Es jhnen ein groß vrſach wahr /
Von dannen gen Guhr zu verruckn /
Jhr Gluͤck vnd Heyl daſelbſt verſuchtn:
Da ſie denn Gott geſegnet nuhn /
An jhrer Nahrung mit Reichthumb /
(Dafuͤr ſie jhm denn dancken thun.)
J ijDazu[68]
Liberi X. filiorum 6. filiarum 4. 7. adhuc ſuperſtites
Dazu mit Zehen Kinderlein /
Davon noch Siebn am Leben ſein:
Fuͤnff Soͤhne / vnd zwey Toͤchterlein /
Jn Zucht vnd Tugendt erzogen fein.
Daran die lieben Eltern beyd /
Geſehen jhre Luſt vnd Freud /
Daß ſie / wie die Oelpflaͤntzelein /
Geſund vnd friſch herg wachſen ſein.
(Welch Gott erhalt noch lange Zeit /
Jhrn lieben Vatr zu Troſt vnd Freud.)
2. de functi
Zwey aber ſind voran geſchickt /
Nachdem ſie Gottes Will erblickt.
Ein Soͤhnlein / vnd ein Toͤchterlein /
Jn Chriſto beyde ruhen fein.
Vnd mit dem Letzten iſt zu handt /
Jhr Thun vnd Zuſtandt ſo gewandt /
Daß gar ein hitzig Fieber groß /
Die Mutter begont anzuſtoſſn:
ultimò enixa. An. 1623. 15. Apr.[]circ. 6. veſpert.
Daruͤber ſie in Angſt vnd Not /
Sonnabnts fuͤr Oſtrn gebohren hat /
Ein zartes ſchwaches Toͤchterlein /
Welchs eylendts ward geſchrieben ein
Jns Buch deß Lebens / durch die Tauff /
Jn drey ſtunden vollend ſein Lauff.
Sie[69]
Sie aber auff dem Bette kranck /
Fieng an: Es wird nicht werden langk /
So werd Jch dem Kind folgen thun /
Darumb verſchafft / vnd ſehet nun /
Daß das Leichlein verwahret werd /
Biß daß man mich mit jhm zur Erd
Beſtatte: Vnd mein liebes Kind
Alsdenn an meinem Armb geſchwind
Geleget / daß ichs trage ſchon
Dem HErren Chriſt / fuͤr ſeinen Thron:
Da wil ich ſeelig prangen thun
Jn Ehr vnd Schmuck / ſampt dem Reichtum̃ /
So mir im Himmel iſt bereit
Durch Gotts Gnad vnd Barmhertzigkeit.
Da wil ich leuchten als die Sonn /
Jns Vaters Reich mit Freud vnd Wonn.
Deß war ſie gwiß verſichert auch
Mit Glaubens ahndacht / durch den brauch
Deß Hochwuͤrdigen Abendmahls /
Dabey ſie denn geleiches fahls
Hertzlich gebett: Valedicirt
Jhr Kinder all / ſampt dem Haußwirt:
Befohln wie ſie ſich halten ſolln /
Wennſ Gott vnd Menſchn gefallen wolln.
(Welch[70]
(Welch jhrer lieben Mutter Lehr /
Werdn ſie vergeſſen nimmermehr /
Sondern bedencken allezeit /
Darnach zu thun auch ſein bereit:
So wird es jhnen gehen wol /
Jhr Hauß wird bleiben Segens vol /
Wie frommen Kindern Gott verheiſcht /
Der jhnen ſeine Huͤlffe leiſt.)
Denata die 21. April. cir - citer 12. h. merid. Ætat. 43. Conjugii 23.
Darauff nachmals gar ſanfft vnd ſtill /
Fraw Sara ſchied nach Gottes will.
Jhrs Alers im drey vnd viertzigſten Jahr:
Eheſtands das drey vnd zwantzigſt war.
Terræ de - mandata: d. 26. Apr. Guhra - viæ An. 1623.
Jſt auch Begraben Chriſtlich / fein.
Sampt jhrem zarten Toͤchterlein /
Das ſie an d Arm geſchloſſen ein:
Zum Guhraw in der werthen Stadt /
Da ſie jhr ſanfft Ruhbettlein hat /
Zu nechſt der Kirchthuͤr / gegm Altar /
Wie dann auch jhr begehren war.
Da jhr zwey vorig Kinderlein /
Zu beyden ſeitn geleget ſein.
Vnd raſten nun ohn alles Leidt /
Biß Chriſt / die Sonn der Grechtigkeit /
Erſcheinen wird in Klarheit groß /
Sie / ſampt vns / aus der Erden Schoß
Erwe -[71]§ § §
Erwecken / vnd ins Himmels freud /
Einfuͤhren thun zur Seeligkeit.
Jn deß / hertzliebſt Herr
  • Gvatter
  • Schwager
mein /
Mit Gdult faſſt Ewre Seele fein /
Sampt Ewren Kindern rufft zu Gott /
Der Huͤlff vnd Troſt gibt in der Not:
Der wird Euch gwiß verlaſſen nicht /
Er weiß gar wol was Euch gebricht.
Vnd kan nach dieſm betruͤbten Lebn /
Viel Troſt vnd Freude wieder gebn.
Ewr liebe Sara ſchwebet nuh /
Jn hoͤchſterwuͤntſchtem Fried vnd Ruh /
Vnd nehme nicht die gantze Welt /
(Die vns doch ſo ſehr wol gefelt)
Vnd kehm wieder hieher zu vns:
Drumb iſt es alles gar vmbſonſt /
Daß jhr vergeblich Kummer fuͤhrt:
Werfft auff Gott Ewer Sorg vnd Buͤrdt /
Der wirds Euch helffen uͤbertragn /
Alſo / daß jhr nach dieſen Tagn
Jhm Ewig Lob / vnd Preiß werd ſagn.
D Euch vnd Ewren Kinderlein /
Aus trewn mitleidendn Hertzen mein /
Jch[72]§ §
Jch zum Gedaͤchtnuͤß wollen ſchreibn:
Vnd ſol ob Gott wol alſo bleibn
Vnſer Freundſchafft biß in den Todt /
Da ſich wird enden alle Not.
Gott helff daß wir im Himmelreich /
Mit allen lieben Vnſrign gleich /
Jn Ewigr Wonn vnd Seeligkeit /
Einander ſehn in kurtzer zeit.
Amen / Amen / nach Gottes will /
Wenns jhm gefellt / ſo iſt mein Ziel.
Dann ich gewiß / Er werd vns gebn /
Nach Trawren / das recht Frewdenlebn /
Jn Chriſto Jeſu vnſerm HERRN /
Zu ſeines Nahmens Lob / vnd Ehrn.
Wer ſolchs begehrt zu dieſer ſtundt /
Sprech Amen. Amen von Hertzen grundt.

Mit Fried vnd Freud fahr ich dahin /
Selig ſterben iſt mein gewin.
Amen / das helff mir Gott /
Jn Chriſti Nahmen / Amen.

Mea ſpes, DcVs, VnICa, VIVIt.

In[73]

In Tumulum piè defunctæ.

Ne ſic poſtremo fraudetur honore ſepulchrum, Inſculptis referant marmora dura notis: ()

QVo jacet in tumulo LangI thalami decus omne
Sara; in eo Pietas, Candor, Amorq́; jacent.
Cûi vitam dederat, cûi Greiffenberga Thorumq́;,
Hûic Guhraw buſto juſta ſuprema dedit.
Elyſiis itanos expectat ſuaviter arvis,
Qvam ſeqvimur placidâ morte, juvante DEO.

Pietatis, & Affinitatis ergò adponeb. Wolfgangus Silber Eccleſiæ Gryphorinæ p. t. Paſlor.

KELE -[74]

Elegidion In improviſum qvidem, attamen beatum obitum Honeſtiſs. Fœminæ Saræ Seyffertin / Viri Ornatiſſimi Dn. CornelI LangI Civis Guhrav. Uxoris dilectiſs. deſideratiſs.

SIc est: hac hominum cunctæ res lege feruntur,
Ut nihil immoto ſtet, maneatꝙ́ pede.
Parcere non ulli tetricæ didicêre Sorores,
Legibus aſtringunt corpora cuncta ſuis.
Rem probat exemplo LangI fidißima Conjux,
Ante diem heu propero funere rapta nimis!
Qvam pietas, amor in ſobolem, ſimul inꝙ́ maritum
Extulit, & propriæ cura fidesꝙ́ domus.
Omnia Matronam poterant qvæ ornare pudicam,
Hæc conjuncta ſuâ Fœmina mente tulit.
Non tamen iſta neci remor am injecêre, repentè
Matronam hanc rapuit conditione pari.
Inde, velut turtur conſumens pectora planctu
Luget, ubiraptâ compare ſolus agit:
Sic temerat lacrymis viduus mœſtißimus ora,
Deplorans ſociam nocte dieꝙ́ ſuam.
Sed[75]§ § §
Sed fruſtrà: Nos fata regunt; DEUS omnia certo,
Qvæ bona, qvæ mala ſunt, dirigit arbitrio.
Vivere non noſtrum: qvi dat vitam, omnibus horis
Vitæ aufferre potest munia, qvando lubet.
Siſte igitur lacrymas domus ô ſpoliata columnâ,
Namꝙ́ DEUS juſtè, qvod facit, omne facit.
Iſta modò præiit, præiit, qvò cuncta ſeqvuntur,
Non, ſit humo qvamvis contumulata, perît.
Nam velut impoſito non cedit palma deorſum
Pondere, ſed contra læta reſurgit onus:
Sic premitur, non opprimitur morte, alta reſurgit,
Et ſurſum ad cœli gaudia tendit ovans.
Ad qvæ promoveas qvoꝙ nos, cum meta laborum
Noſtrorum inſtabit, TE, pie CHRISTE, precor.

ἐκ συμϖαθείας merito affixum voluit M. Johannes Rederus Gryphorinus, Eccleſiæ Welckersdorffi - anæ Paſtor.

K 2TU -[76]§ § §

Tumulus laudatiß. Matronæ SARÆ, Dn. CornelI LangI, Civis, ac Mercatoris in Gurensium Repub. celeberr. Fidelis Conjugis.

SAra typum Vitæ mirâ dulcedine Risus
Effœto thalamo concipit, atq; parit.
Sara typum Mortis decreto turbine Luctus
Fœcundo thalamo concipit atq; parit.
Concipiens peperit Vitæ Mortisq́; duello;
Risus, & Luctus clauſa palæſtra patet.
Hoc triſti Luctus mortalis clauditur ævo:
Ac perpes cœli riſus in orbe patet.
Utraq; Cœlicolû[m] regno cum pignore Mater
Vivit, & ætherio gaudet in Archetypo.

M. Joan. Brachman Lign. Sil. Gur. Scholæ Rector.

Vita qvid est aliud ludens niſi menſis Aprilis?
Aurea qvem menſem vult Venus eße ſuum.
Jam[77] §
Jam tranſit ſine nube dies, ſtant aëre venti,
Ponit & in ſicco molliter unda minas.
Mox cœlum tonitru tremit, & ruit horrida grando,
Et cum fulminibus verberat imber agros.
Sic hæc Vita fugax homines ſpe lactat inani,
Incertum est, fallax & breve Vita bonum.
Voto noſtra ſuo non poßunt vivere vota,
Gaudia non remanent, ſed fugitiva volant.
Non opus exemplis, qvorum me turba fatigat,
Exempli, LangI, ſat Tua Coſta dedit.
Ferre gravem Hanc gaudes maturo pondere ventrem,
Atꝙ novâ credis creſcere prole torum.
Non tamen augurio bona ſpes reſpondet amico,
Nomen non ſemper (quod fuit) omen habet.
Præbet enim nobis mœſtæ monimenta Rahelis,
Jucundam ſubolem dum parit illa, perit.
Non tamen illa perit, verùm cum prole beata
Aſcendit nitidi regna beata poli.
Matris ad exemplum Vos diſcite ſcandere cœlum,
Diſcedens Natis præcipit orba ſuis.

M. Melchior Exnerus Grypho - rinus Sil. Nobilium apud Reg Capitaneum Curavienſem p.t. Ephorus.

Macte[78]
MActe vir eſto: DEUS nobis hæc vulnera fecit:
Solus ſanabit vulnera tanta DEUS.
Non animo hoſtili factum, ſed mente paternâ
Sauciat, ut ſalvet; ſæpè nocendo juvat.
Flere decet demtam non hanc, quæ vivit in ulnis
Chriſti, atꝙ́ ætherei gaudet in arce poli,
Gaude: quem pateris, prædicit gaudia mœror:
Sol ſolet irradians nubila pulſa ſequi.
Wer hie Chriſtlich geſtorben iſt /
Vnd hat geglaubt an Jeſum Chriſt /
Dem wird auch Gott gewißlich gebn /
Nach dieſem dort das Ewig Lebn.

Subjiciebam Martinus Hentſchelius ad teſtificationem mei amoris, erga defunctam puerperam, Saram Cor - neliam, honeſtiſſimam Matronam. G. deſubitò. m. April. an. 23.

SAra quod Abrahæ fuit, hoc dulcißima, Langi,
Sara tibiꝙ́, tuæ fida columna Domus.
Saram flevit Abram; quereris cum prole Maritam
Ereptam; geminus te ferit inde dolor.
Sed quæ firmat Abram, gemino medicina dolore
Teꝙ́ duplex eadem, ſpesꝙ́, fidesꝙ́ levet.

Joann. Haineccius, Gura Sil. Patr. Schol. Collega.

Omnia[79]
OMnia qvod fugiant hominis ceu ſomnia, nobis
Funere Sara ſuo Langia teſtis erit.
Viribus & juſto pollebat robore, caſta
Servabit thala mos, officioſa Lares.
Quem fœcunda Virum fecit, fecitq́; Parentem,
Frigida gramineo nunc tegit oſſa ſolo.
Vix genitam ſobolem rigidis complectitur ulnis:
Qui tumulus Natæ, Matris & oſſa capit.
Pignora Matre ſuâ lacrymis ſpoliata rigantur:
Conjuge vir caſſus turturis inſtar agit.
Heu breve vitabonum! non ſtant humana tenore
Felici, pennâ ceu rapiente volant.
Attamen Illa ſatis Triadiq́;, ſibiq́;, ſuisq́;
Vixit, nam Chriſto dedita, gnava fuit.
Nunc vice Materna vir fungitur, atq; paterna,
Eſt cui cura datæ debita prolis onus.
Sed Deus igne tuo faciles has effice curas,
Qui pro Judicio dirigis omne tuo.

VERSIO.

FRaw Sara Langin zeiget an /
Das nichts Menſchlichs beſtehen kan /
Sie war am Leib vnd Gmuͤth wolauff /
Zuͤchtig / wirtlich / fruchtbar zuhauff:
Jtzt iſt ſie Todt / man ſchart ſie ein /
Vnd mit jhr ein liebs Kindelein /
Welchs[80]§ §
Welchs kaum zur Welt gebohren wart /
Das liegt an jhren Armen zart.
Es weinn die andern Wayſelein /
Der Vatr kuͤrt wie ein Taͤubelein.
So fleugt dahin deß Menſchen Lebn /
All ſeine Luſt / vnd weßn darnebn.
Doch weil ſie from vnd heußlich war /
Hat ſie Gott vnd den jhren gar
Genung gelebt / es werden jhr
Viel frommer Leut gedencken hier.
Nun muß der Vatr auch Mutter ſein /
Das iſt gewiß ein Laſt vnd Pein:
O Gott / dein Will iſt allzeit gutt /
Halt jhn mit Troſt in deiner Hutt.

Guræ Sil 1623. menſe April. Sigiſmundus Greſerus Prauſ. Sil. Cantor Gurenſium.

UT SARAM flevit Paterille fidelis ABRAHAM,
Cum raptata necis falce rapace fuit.
Sic tu, CORNELI, defunctam pectore luges
SARAM, delitium quâ ſimul omne perit.
Sed velut ABRAHAM luctum deponit, & omnes
Abſtergit lacrumas ſpeꝙ́, fideꝙ́ ſuas.
Sic[81]
Sic tibi, CORNELI, placeat divina voluntas;
Sit modus in luctu: deſine corde qveri.
Mortua nam quæ nunc hûic orbi SARA maligno
Cœlicolas inter vivit in Urbe DEI.

VERSIO.

WIe Abraham mit ſchwerem Mutt /
Seine Saram beweinen thut /
Als ſie deß Todes grimmigkeit /
Geriſſen hat von ſeiner Seyt:
Alſo auch jhr trawrer jtzundt
Herr Corneli, von Hertzen grundt /
Weil Euch der Trewe liebe Gott /
Numehr durch den zeitlichen Todt /
Ewre Saram genommen hat /
Welch Euch geliebet fruͤ vnd ſpat /
Welche war Ewres Hertzen Kron /
Ewr Augen luſt / vnd frewden Sonn.
Darumb weinet jhr auch ohn ſchein /
Vnd mit euch ewre Kinderlein /
Da iſt Jammer vnd Hertzenleidt /
Da iſt groß Not / vnd Trawrigkeit /
Da ſieht man naſſe Eugelein /
Da hoͤrt man Hertzens Seufftzerlein.
LAber[82]
Aber wie Vater Abraham /
Sich deß Leydes nicht vbernam /
Sondern endlich zu frieden war /
Vnd Gott vertrawte gantz vnd gar:
Alſo ſolt jhr auch jtzt nicht mehr
Euch betruͤben / vnd Trawren ſehr /
Sondern Euch Gott ergeben gantz /
Auff jhn bawen / als auff ein Schantz /
Vnd der gewiſſen Zuverſicht
Leben / daß ewre Sara nicht /
Gantz vnd gar vntergangen ſey /
Sondern im Himmel lebe frey /
Vnd Gott mit groſſer Hertzens freud /
Lobe in alle Ewigkeit.

De Annulâ Filiolà immaturê defuncta.

ANnula nata modò, Chriſtiq́; cruore renata,
Jam denata, ſolo flos ut amænus, obit.
Sed donata bonis cœleſtibus Annula gaudet:
Sic juvat orbe mori: ſic juvat eſſe polo.

Melchior Maronius Gur. Sil. SS. Theol. Studioſus.

Jubi -[83]
IUbila post fletus: Phœbus post nubila lætus:
Nec ſine felle qvies: nec ſine nube dies.
Vera quod hæc, Fatum docet inſuperabile Fatum:
Omnis quiꝙ docet caſus in orbe docet.
Quis varios plauſus? quis ſævos explicet auſus?
Quis lachrymas tenuat? gaudia quis renuat?
Vulnera quis mortis? numeret quis fulmina ſortis?
Quæ fugit, atꝙ focum non habet, atꝙ́ locum.
Nunc juvat inflatos: generoſo ſangvine natos
Nunc necat: & miros ſter nit in urbe viros.
Mœſtus ubiꝙ angor: mag nus ſub pectore plangor:
Grande jugum Thalamus: conjugium Thumulus.
Si dubitas, charam Patris modò reſpice Saram:
Hanc Gnatus clamat: nam vehementer amat.
Lætitiâ plaudit, vivam cum Matris is audit
Vocem: cedit opus ſorte favente, ſcopus.
Jubilat ipſe pater: præſtat ſua munera Mater:
Filia fert Matrem: prædicat ore patrem.
Sed quid plura cito: fuit uxor grata Marito
Cum Gravitate Foro: lætitiaꝙ́ Toro.
Splendor erat gnatis: ſpes & ſolamen amatis:
Ingens patris honos: dulce laboris onus.
Lux erat, & Lumen mirabile, nobile Numen,
Pectore quæ dia, quæ fuit ore pia.
L 2Secla[84]§ § §
Secla Sybillina emeruit concernere trina
Et riſu lucem: ne ferat orbe crucem.
Sed Ihovæ hic riſus non gratus in æthere viſus:
Imò aliter Fatum dixerat eße ratum.
Nam mundi clauſtro defertur ad æthera plauſtro
Mater, cum hæc obiit, turbine mundi abiit.
Hinc citò in inſvetos mutantur gaudia fletus
In planctum rumor: in lachrymasꝙ́ tumor.
Hinc Gnati plangunt: clamoribus aëra tangunt:
Clamat quisꝙ́ meus percipe dura Deus.
Luctus inest flenti miſerabilis undiꝙ genti:
O Mater! Mater! ejulat ipſe pater.
Sed quid ſit Matris Fatum; miſer abile patris
Cordoliumꝙ́ toro? cordoliumꝙ́ domo.
Vivit enim cœlo: Martis quô libera telo:
Triſti erepta ſolô gaudet, ovatꝙ́ polo.
Gaudia per fletum cœpit: per triſtia lætum:
Per dubium pronum: per mala cuncta bonum.
Munde vale, dixit, quo ſub certamine vixit:
Cœli quæro plagam: tempora pacis agam.
Sic ait; & plangit: ſed mox cœleſtia tangit
Sidera: ubi ridet; te quoꝙ Chriſte videt.
Ergo cordolium Gnatisꝙ́, Patriꝙ́ peramplum
Delicium fiet; ſvaviolumꝙ́ ſiet.
IN[85]§ § §

IN OBITUM Filiolæ ſvavißimæ.

MUndo chara fuit, quæ charo plantula patri,
In cœlo nunc eſt plantula chara Deo.
Plantula ſed Mundo marceſcit turbine belli:
In cœlo floret plantula paoe Dei.

Ita Condolentiæ ergô querebatur Godofredus Teichmannus Gur. Sil. Med. Stu - dioſus.

FLebilis ingreditur lucem, & mala tempora vitæ
Tranſigit omnis homo: debilis egreditur.
Mors melior vitâ, CHRISTO DUCE, funera nobis
Fœnora ſunt, mortis qui pius optât iter.
Idcircò & longè tua dum ſuav[issi]ma, LANGI,
(Heu!) Conjunx dirâ morte perempta cadit.
Teꝙ́ ſibi Charum linquit ſublata Maritum
Ingenuis largè condecorata bonis.
Et verò hinc gemitus, hinc & ſuſpiria volvis,
Et rigidis lacrymis lumina plena geris.
Parce[86]§ § §
Parce tamen nimio vires abſumere luctu;
Parce, nimis mœſtus tetrica fata queri.
Quod Domino viſum eſt, tolerare memento decenter,
Cujus ab arbitrio ſubdita fata cadunt.
Vulner at & ſanat Dominus, deducit ad Orcum:
Rurſus ad ætherias evehit ille plagas.
Cordolium ſi credis ei, ſolaminis est fons:
Damna, repenſator: vulnus, alipta bonus
Erigit afflictos: exolvit compede vinctos:
Amißos reparat: mortua viva facit.
Eſuriem ſaturat: viduatos curat & orbos:
Quid moror? ille ſuos deſeruiſſe nequit.
Sed quod in humanæ fragili compagine carnis,
Vix capit, ac ne vix incipit, ægra fides;
Is datus ætheriâ PARACLETUS ab arce, ſalubri
Chriſmate ſubjiciat ſenſibus, oro, tuis.
Cunctis rapta malis, LANGI, tua vivit in ævum
Nunc ſummi, Conjunx, arce beata poli.
Eſt melior vitâmors; illi funera vera
Fœnora. Nam diis condecorata bonis.
Ergo ferenda Tibi fortuna viriliter illa est:
Quod fuit in Fatis, ne tolerare neges.
Fide Deo, ſanantis opem fugientia mentis
Vulnera qui patrio motus amore levat.
Vive[87]***
Vive valeq́; diu, LANGI, ſuaviſſima tecum
Utꝙ́ diu Suboles ſalva ſit, oro DEUM.

Matthias Roth Gryphisbergâ Sil.

ALIUD. Uxorpiè defuncta ad Maritum mœſtißimum.

POne modum luctus, fidiſſima portio cordis,
Nam facta dulcis eſt mihi
Mors homicida quies.
Ah, quàm jucundè requieſco morte ſoluta,
Ut anxio nullo queam
Turbine mentis agi.
Hoc ægrum quanquam ponatur corpus in urnam,
Ut vermibus fœdiſſimis
Grata rapina ſiet.
Mens tamen exultat ſplendens è ſydere cœli,
Ad tempus usq;, quo ruet
Impete mundus iners.

IN TUMULUM SARAI Fœminæ piiß. honeſtiß.

OLim Cornelii Conjux cariſſima Langii,
Hîc modò crudeli morte perem pta jacet.
Ergò[88]§ §
Ergò qui tranſis, tu greſſum ſiſte viator,
Et quia mortalis, vivere diſce piè.

Conſanguinitatis καὶ συμϖαϑείας ergò ſcribb. Chriſtianus Silber Gr. SS. Th. Stud.

MARITUS alloquitur defunctam.

Odolor! ô lachrumæ! nimis altè vulnus adactum est,
Qui Medicus ſanat? quæ panacéa juvat?
Occubat ante diemsprob! fati lege ſoluta,
E thalamo tumulum viſere jußa ſuo.
Occubat ante diem fidißima portio cordis,
Quâ mihi nil toto charius orbe fuit.
Siccinè mille paras, Conjunx, mihi gaudia? Figis
Siccinè filiolis oſcula grata tuis?
Num terris his me potuiſti linquere ſolum?
Quís fuit[u] na fides quîs fuit unus amor
Quîs unum fuit & corclum, fuit una voluntas:
Quî jam, me miſerum! tecta paterna fugis?
O dolor! ô lachrumæ! ſolatia vera miniſtret,
Qui levat ingenti corda dolore. DEUS.
DE -[89]
DEFUNCTA
reſpondet Marito.
ESt ita. Mœrorem gignunt tibi funera noſtra:
Sed lachrumis nimiis ponito, quæſo, modum,
Sat luctûi indultum querulo, ſat fletibus, eſto:
Omnia victricis ſub juga mortis eunt.
Sic placuit Chriſto, fuit hæc divina voluntas;
Cum Chriſto æternùm vivere poße, datum est.
Mox ubi fatalis tuba clanget in æthere: vobis
Unio cum veſtra matre futura nova est.

Viduo afflictiß. Propatri honorando in animi condolentis teſtim: ſcribb. Wolfgangus Silber. junior. Acad. Lipſ. Stud.

Klage deß betrůbten Wittwers:

O Todt / du bitter Todt!
Du bringſt in groſſe Not
Die / ſo getrawt auff Gott.
Ach zwey liebe Hertzen /
Die ſich hier muͤſſen letzen /
Seind jtzt getrennt mit ſchmertzen.
MDas[90]§ * §
Das mag mir warlich ſein /
Ein Riß vom Hertzen mein /
Sagt der Herr Wittwer fein.
Mein Schatz in allen Ehren /
(Mit dem ich mich kondt nehren:
Ach! jtzt deß muß entbehren.)
Der Todt hat hingeriſſen /
Kan ſein nicht mehr genieſſen /
Das macht die Augen flieſſen.
Noch weils Gott ſo geliebet /
Ob michs wol ſehr betruͤbet /
Kans doch nicht ſein geuͤbrigt:
Wil ich nicht wiederſtreben /
Seim Willen mich ergeben /
Jm ſterben / vnd im leben.
Gott ſchaff es mit vns allen /
Nach ſeinem Wolgefallen /
Jn ſeiner Furcht zu wallen.
Ade du frommes Hertz /
Du bringſt mir groſſen Schmertz /
Nu bleibſtu vnverletzt.
Wir ſind noch im Elendt /
Ach Gott! Du von vns wend /
Krieg / Thewrung / Peſt behend.
Vnd[91]§ § §
Vnd allswas vns mag ſchaden /
Halt vns in deiner Gnaden /
Hie vnd dort Ewig / Amen.

Idem qui ſupra.

ALIUD.

Tàmne, Affinis, erit non evitabile fatum,
Quod prædicebant Conjugis aſtra tuæ?
Sic Domino viſum eſt: Hæc eſt divina voluntas,
Illius arbitrio cuncta potenter eunt.
Ergò non doleas quam corde, animoq́; requiris,
Cum ſit in am plexus hæc reditura tuos:
Aſt optes, donec renovabit corpora Christus,
Saræ percharæ molliter oſſa cubent.
O niveam ſortem! ne poſthac luxeris illam;
Quò tua SARA abiit, TU quoq; abire cupis.

Cognationis, & Amoris conteſt. gratia F. Daniel Silber. Gryph. Scholæ Leorinæ p. t. alumnus.

M 2Non[92]
Non dolor eſt major, qvàm cùm violentia mortis
Unanimi ſolvit corda ligata fide.
Kein groͤſſer Schmertz auff Erden iſt /
Wie ſolchs befind ein jeder Chriſt /
Als wenn der Todt zwey Hertzen trent /
Die ſich mit Trewen han gemeint.

Troſt aus S. Paulo /

DAs Weib wird ſelig durch Kinder zeu - gen / ſo ſie bleibet im Glauben / vnd in der Liebe / vnd in der Heyligung / ſampt der Zucht.

(1 Timoth. 2. )

δ. ι. θ. ε. υ. α.

Quod[93]§ §
QVod menti carum; quod cordi ſvave videtur,
Absq; dolore nec eſt, nec ſine triſtitiâ.
Hoc Matrona docet, quæ gaudia mille Marito,
Solamen Gnatis, aurea ſpes Generi.
Nunc ait aſt: ô Munde Vale, Mundana Valete:
Te prolesq́; Vale, Tuq́; Marite Vale.
Nil mihi cum Mundo, mihi ſunt cœleſtia curæ:
Namq́; mihi in cœlo vita, ſalusq́; manet.
Heu dolor! ah lacrumæ! quid triſtiùs hacce Marito,
Et Proli, & Generi, quæſo, nece eſſe poteſt?
Omne Genus luget, luget cum Prole Maritus,
Quin etiam lugent, trabs, pariesq́; ſimul.
Sed non lugendum: Dominus dedit, abſtulit idem:
Secula per Domini ſit benedictus honos.
Was hertzet / das ſchmertzet /
Was liebet / das betruͤbet.
DE Filiolâ recens natâ, & ſubitò denatâ.
In Tumulo caræ tenet ANNUL Abrachia Matris:
In cœlo ABRAHÆ ſuſtinet illa ſinum.
Jm Grab Anna das kleine Kindt /
Der lieben Mutter Arm empfindt:
Der[94]§ § §
Der Seelen nach im Himmel lebt /
Vnd in Abrahams Schoß jtzt ſchwebt.

ita ludebat Gregorius Uberſcharius Gur. Sil. SS. Theol. Studioſus, mœſtiſſimi vidui Adfinis.

Defuncta Maritum alloquitur lugentem.

VIxi hîc in terris, vixi, ſed vivere nolo
Ampliùs in terris, vivere malo DEO.
Vita quid est hominis? totum hoc quod vivitur ævum,
Cura, labor, morbus, ſollicitudo, dolor.
Militat in terris homo, non huic manſio firma est,
Nudus abit moriens, nudus & ortus erat,
Nunc licet è vivis exceßi, non tamen atra
Mors nocuiße mihi, vel mala fata queunt.
Siſte igitur luctum, multùm dilecte Marite,
Siſtito Terrigenas ingemuiße vices.
Namꝙ obiens abii vitam recolendo beatam,
Nullus ubi labor est, nec dolor ullus ubi.
Nos ubi læta dies longum conjunget in ævum,
Et ſine triſtitiâ gaudia plena dabit.
Re -[95]§ § §

Reſponſio Mariti.

CUm ſine Divino non fiunt talia nutu,
Conceßum est, vivis grata habit acla, tibi.
Sara vale, vale Sara. Tibi pro tempore jungar,
Et cum Filiola ſtabimus ante Deum.

Puell. lepidiſs.

VIx ingreßa dies vitales ANNA, ſepulchro
Virgineum moriens intulit omne decus.

συμπαϑὴς apponeb. Benedictus Weißhans.

QVi tibi triſtitiæ infudit mala pocula juſlus;
Atq; tuo Uxorem juſſit abire thoro,
Is tibi lætitiæ infudit bona pocula Verus:
Atq; ſuo Uxorem gaudet habere choro.
Fœlix, triſtitiæ placidè qui pocula ſumit;
Lætitiæ in cœlis hic quoq; pocula habet!

Συμϖαθείας Chriſtianæ ergò poneb. Johannes Schedetzky Gur. Sil.

UT doleas SARAM mors quam tibi funere ſumpſit,
Te movet affectus; pagina ſacra refert:
Fit mulier partu ter ſalva, quaterꝙ́ beata,
CASTUS AMOR cum ſit mente, SACRATAFIDES.
Ergo[96]
Ergo ſi adſpiceret luctum ſvavißima CONIUX;
Hocce tuo quid agis? diceret IPSA tibi,
Non mihi CASTUS AMOR? non mente FIDESꝙ́ SA -
CRATA
Manſit? non Mulier proſpera dicar ego?
Supprime tu lachrymas; haud ſum revocabilis, omnis
Quam ſemel excepit ſanctacaterva. VALE.

Matthæus Heldt. Gur. Sil.

Epicedia Scho - lasticorum.

I. QVERELA Dn. CornelI LangI de fidæ Conjugis Saræ Seifartin / obitu.

HEu dolor! heu rabies! heu triſtia ſpicula Mortis!
Quæ mihi moliris triſtia fata DEUS.
Occidit heu mea ſpes! capitis decorata corona!
Occidit & thalami luxꝙ́, decusꝙ́ mei!
Occi -[97] §
Occidit heu fato fidum caput, atꝙ Voluptas!
Occidit & noſtræ fida columna domus!
Fida columna domus properato funere merſa
Solamen Gnatùm, deliciumꝙ́ Patris.
Quæ miſeros juvit, gratum quæ ſæpe relictis
Attulit auxilium non remorante manu.
Quæ coluit carum conſtanti corde Maritum,
Quæ ſine labe torum, quæ ſine lite domum.
Quæ coluit magnum vitali luce JEHOVAM,
Mente piâ, verâ relligione, fide.
Hanc igitur cur non deplorem morte peremptam
Sang vineis guttis, fletibus & lacrymis.
Ast quia ſic voluit JOVÆ divina voluntas,
Cujus in arbitrio Vitaꝙ́, Morsꝙ́ ſita est.
O te felicem! te terꝙ́, quaterꝙ́ beatam!
Quæ pro mundanis cœlica regna capis.
Nos in felices curarum fluctibus altis,
Angimur innumeris fraudibus, atꝙ dolis.
O ergo ſalve, ſalve ô ſanctißima Conjux
Æternùm ſalve, perpetuumꝙ́ Vale.
Donec ego immundi ſcelerato ex carcere Mundi
Ad læti ſcandam regna beata poli.
Junctus ubi tecum reſonabo in ſecula Sanctus,
Ter Sanctus, Sanctus, gloria, SARA, DEO.
NSalve[98]§ § §

SAlve ſancta anima, & cæleſte ſede recepta,
Salve: vive: ſequar; ſis mihi, CHRISTE, via.

Chriſtophorus Eichhorn Gur. Sil.

II.

PEr varios caſus, per vitæ multa pericla
Tendimus ad celſi gaudia magna poli.
Exemplum (heu dolor) eſt fidiſſima Langia conjunx;
Nomine Sara quidem, re altera vera Rachel.
Natâ cum paritèr vitam exhala vit in auras,
Corpora ſervat humus, ſed Deus has animas.
Non obiit, ſed tantùm abiit cum Matre puella,
In cœlis laudans vivit, & ante Deum.
Filia CornelI non eſt amiſſa, quid ergo?
Eſt præmiſſa omnes credite, crede pater.
Terrena hæc liquit, cœlum, & cœleſtia adepta eſt;
Triſtia non novit, gaudia jam ſubolet.
Cur ergò defles Uxoris funera LangI,
Vivit & exultat Spiritus ante Deum.
Corpus at in tumulo ceſſat, dum buccina clangens
Signa dabit; ſurget Filia, Sara, Deo.

Gotfridus Gebhart Gur. Sil.

Vita[99]§ §

III.

VIta quid est aliud, quàm diræ mortis imago?
Quam ſemper ſortis cura, laborꝙ́ premit.
Eheu quàm variis ſubjecta est vita periclis:
Sæpiùs atꝙ manent tela inimica pios.
Jam nobis hoſtes mortem, ferrumꝙ́ minantur,
Jam quærunt turpicæde lavare manus.
O felicem igitur, quæ tædia depoſuiſti
Vitæ, & jam SARA immenſa pericla fugis.
Cur Matrem nati, natæ cur plangitis ore?
LANGI cur ploras conjugem & ipſe tuam?
Quid fletis Chari? quid vos ploratis Amici?
Tollitis & gemitus ſidera ad alta poli.
Quot mala jam vicit, vah, quotꝙ́ pericla videte,
Mortua non SARA est, vivit in arce poli.
Afacie ad faciem læta aſpicit ipſa Jehovam,
Sanctorum, & Patrum colloquio fruitur.

Johannes Schelwigius jun. Stein. Sil.

IV.

NA vita ſaxoſo puppim dum littore ſolvit,
De certâ metâ cogitat ipſe viæ.
N 2Sæpe[100]
Sæpe ſed Hipporades mediis in fluctibus Eurum
Cum Boreæ furiis excitat, atq; Noti.
Dum miſer huc illuc undarum volvitur æſtu,
Ad ſcopulos currit mœſtus, & ictus obit.
Ne dubites SARAM vitæ juvenilibus annis,
Atq; ſibi verum propoſuiſſe ſcopum.
Illa ſed excepit quot dira tonitrua fortis,
Donec ſubſidit gurgite merſa necis.
Subſidit, ſed non periit: poſt fata quieſcit,
Ad vocem JESU quæ reditura tuam.

Sebaſtianus Gaſto Gur. Sil.

V.

ABjice ſpes vanas mortalis homuncio, qui te
Secula confidis vivere poße ſolo.
Ut brevis hic violæ marceſcit gloria floris:
Sic ſubitò vitæ licia noſtra ſtuunt.
Exemplo tibi SARA venit vernantibus annis,
Quæ partus celeri morte perempta fugit.
Quæ mentem JESU CHRISTO, corpusꝙ́ ſepulchro
Credidit, auctori ſingula nempe ſuo.
SARA cui nomen fuit híc dum vita manebat,
Patria GREIFFENBERG, & genitale ſolum
Pri -[101]§ § §
Primum laudati benè formavere Parentes;
Moribus atꝙ ſuis erudiêre piis.
Ast nil Virtutis candor, nil profuit ætas,
Nil flagrans ſanctæ rellig ionis amor.
Vixit, & evixit tibi ſed dulcißime JESU;
Amplexu ſemper gaudet, ovatꝙ́ tuo.
Ad portum venit; mors, peccatumꝙ́ faceße;
In pacis vivit, lætitiæꝙ́ choro.

WencesIaus Blanckenſtein Gur. Sil.

VI.

AH quoties repeto quam triſti fulmine FATA
Carbaſa terrenæ diſſecuêre ratis.
Exitii flammis turbor, laudoq́; beatos,
Quos tecum tellus SARA, quiesq́; tenet.

Johann. Baptiſta Fahrenholtz Gur. Sil.

VII.

CONIUGIS in fato non conſternabere LANGI;
Noſti, qua duxti conditione SARAM.
Si non hoc partus cecidißet victa dolore:
Integra quot vitæ luſtra fuiße putas?
Ergò[102]
Ergò prudentèr mentis moderabere fluctus:
Nec luctu ſortis licia frange tuo.

Georgius Neander Freiſt. Sil.

VIII.

SIccine te Jovæ Langi divina voluntas?
Sic lapſu turbat mœſta ruina domus?
Quam ſvaves habeat conjux jam reſpice ſedes,
Et quæ nos maneat turba, dolorq́; ſolo.
Mitiùs & poteris duros perferre labores:
Et juſto placidâ mente ſilêre Deo.

David Neander Freiſt. Sil.

IX.

HOſpes ut accurris: brevibus SARA LANGIA Fratrem
Me vocat in cœli gaudia longa ſoror.

Chriſtianus Peſſelerus de Wiſchitz Sil.

X.

COrnelI LangI thalamo fi diſſima Conjux
In tumulum ceſſit fida Deo, atq; Viro.

Gregorius Hentſchelius G.S.

SARA[103]

XI.

SARA est umbra animæ quæ operum ſtudioſa fidelis:
Solamen riſu cernit opemꝙ́ Dei.

Chriſtophorus Schultetus Gur. Sil.

XII.

SAra notat Dominam ſi dulcis nomen odoris:
Sara Deo coram fulget amoris odor.

Martinus Schoberus de Kreiſchaw Sil.

XIII.

SPECTATOR noſtri violas mirare feretri?
Per violas, fidei ſole, ſequare ſoli.

Laurentius Grœberus Gur. Sil.

XIV.

OCcidit & genitrix, vix natus & occidit infans:
Infans & genitrix vivat ut ante Deum.

Johannes Wenzelius Tribuſanus Sil.

o

About this transcription

TextNœnia in obitum luctuosiss
Author Wolfgang Silber
Extent41 images; 4829 tokens; 2842 types; 32730 characters
Responsibility Alexander Geyken, ed.; Susanne Haaf, ed.; Bryan Jurish, ed.; Matthias Boenig, ed.; Christian Thomas, ed.; Frank Wiegand, ed.

CLARIN-DNote: Langfristige Bereitstellung der DTA-Ausgabe

EditionVollständige digitalisierte Ausgabe.

About the source text

Bibliographic informationNœnia in obitum luctuosiss Wolfgang Silber. . 41 S. s. e.s. l.1623.

Identification

Universitätsbibliothek Breslau Universitätsbibliothek Breslau, 4 S 24/10+11 / 522329

Physical description

Fraktur

LanguageGerman
ClassificationGebrauchsliteratur; Leichenpredigt; Gebrauchsliteratur; Leichenpredigt; ready; aedit

Editorial statement

Editorial principles

Publication information

Publisher
  • dta@bbaw.de
  • Deutsches Textarchiv
  • Berlin-Brandenburg Academy of Sciences and Humanities (BBAW)
  • Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften (BBAW)
  • Jägerstr. 22/23, 10117 BerlinGermany
ImprintBerlin 2019-12-10T09:35:58Z
Identifiers
Availability

Dieses Werk steht unter der „Creative Commons Namensnennung-Weitergabe unter gleichen Bedingungen 3.0 Deutschland Lizenz“ (CC BY-SA).

Holding LibraryUniversitätsbibliothek Breslau
ShelfmarkUniversitätsbibliothek Breslau, 4 S 24/10+11 / 522329
Bibliographic Record Catalogue link
Terms of use Images served by Deutsches Textarchiv. Access to digitized documents is granted strictly for non-commercial, educational, research, and private purposes only. Please contact the holding library for reproduction requests and other copy-specific information.