LAUdes virtutum, monumenta piiſſima
(vitæ,
Inſignis pietate viri, ſuper æthera noti,
Mœonio, magnivatis, vel carmine digni,
Dedecus eſt, fateor, tenui tentare camæ -
(na:
Verûm ſufficiat, rogo, prompta & honeſta voluntas,
Atq́; pium ſtudium, quo non memorare laboro
Singula, quæ virtus, quælaus & fama requirit
Plurima; Sed rerum faſtigia ſumma ſecutus,
Ortum Lochovio generoſum germine florem
Deſcribam, quem mors & ineluctabile fatum
Abripuit, dignum, Pylios ſuperaſſet ut annos.
Noſter Amor, quæ digna feram præconia laudum
Quo nomen loquar ore tuum? tu nobile germen.
Ah lachrymoſa dies: Ah lamentabilis hora.
Quám vellem carmen vetuiſſent fata ſiniſtra
Amplîùs, & noſtri gauderent pulpita Templi
Te præſente, viro, famâ & virtutibus aucto.
Sed quia ſic Summo viſum, parere jubenti
Edoctus, nunquam peritura in luce coruscas.
Nil opus indicio, quâ ſis ab origine natus,
Nominis ipſe decor, generis proſapia, laudes
Majorum, ſimul & clariſſima facta tuorum,
Quamvis clareſcas proprijs virtutibus ipſe,
Argumenta tui ſunt ſufficientia honoris.
Fœlix ergò dies, qua tu primordia lucis
Hauſiſti puer; ac ſacratâ fluminis undâ
Ablutus,[56]Ablutus, pietate ſacrâ, maturior annis,
Imbutus docilis, diſcendis artibus ultrò
Præcocis ingenij, & niſus documenta dediſti,
Carus ob ingenij dotes & mentis acumen.
Munera magna loquor: Sed feliciſſima ſemper
Illa dies, Procerum qua te Venerabilis ordo
Parthenopæorum vidit: cogensq́; Senatum,
Audijt intrepidum pectus, quo liber ab omni
Affectu reſponſa dabas: conſultus & omnes
Dexteritate tuâ res magnas cautus obibas:
Juſtitiæ fideiq́; tenax, gravis, atq́; diſertus
Arbiter, inſiſtens animosè legibus æquis,
Officij immemores ſtringebas ore rotundo,
Errore & caſu lapſis ignoſcere pronus.
Disſidijs inimicus eras: Quin gliscere cernens
Semina rixarum, gaudebas pace reducta.
Hinc & honos, & onus, quanto diſcrimine diſtent,
Flore vigens ævi, melioribus integer annis
Expertus, nullos renuiſti, Macte, labores:
Quin, comitante Deo, & graviora ſubire paratus.
Fama volat citò, nec generoſæ laudis honores
Conticuiſſe poteſt: Hînc, quâ vagus amnis Havelus
Irrigat, excelſumq́; ſuo de nomine montem
Claudit, Marchiacus Patriotam Clerus amatum
Expetit unanimis, nullo renuente, Dynaſtam,
Cunonem Noſtrum: Cui vicini quoq́; eundem
Præſulis, haud dubiè memores virtutis, honorem
Exhibuêre, Petri & Pauli loca diva tenentes.
Dotibus[57]Dotibus ornatum tantis benedictio Summi
Larga Dei ſequitur: Nam fundos, prædia, ſedem
Dives opum conceſſit huic, ut frugibus arva
Stent ditata ſuis; errent in montibus agni;
Atq́; feræ in luſtris degant; per amæna vireta
Ac virides ſylvas quærant armenta receſſus;
Alituumq́; cohors, piſcoſæ & fontibus undæ
Piſciculis abacum repleant, ſi poſtulet uſus.
Ne dubites: Dictis ſcatet omnibus unicus ille
Mons Reni, ſtructas numeroſis ſumtibus ædes
Oſtentans: Dominum lugens, pròh, lumine caſſum.
Quid referam veſres? Argentea vaſa? Decorem
Armorum? quid equos, quorum quatit ungula campum?
Munera ſunt hæc larga Dei: Veruntamen iſtis
Mores atq́; animum non tradere[:]Jugiter uti:
Intra & luxuriem ſordeſq́; manere: Virentis
Hoc virtu[t]is opus duxit. Non turgida ventis
Ambitio Noſtrum non torſit gloria vana
Summum Cunonem, qui terq́; quaterq́; beatus,
Dulcis in excelſis ſuperûm modò ſedibus hoſpes.
Si quis honos & ab arte venit, nos jure vocamus
Cunonem Noſtrum, poſitis affectibus, acrem
Thειologum, nec non Juris, Sophiæq; peritum,
Atq; artis Medicæ in dagatorem: Inſuper omnis
Doctrinæ gnarum: ſiquidem quæ digna notatu
Sedulus à puero doctos collegit in uſus,
Promtus difficiles dubiorum ſolvere nodos.
Num fuerit vel doctior, aut facundior alter,
HJudicet[58]Judicet hic, cui mens æqua eſt. Nil prodigus addam,
Cum ſua quemq́; virum commendent dona Minervæ.
Quin (cum pace loquar) majora Encomia Noſtrum
Nobile promeruit Decus, & pars maxima Honoris.
Laude tamen noſtra nil Nobilitatis avitæ
Laudibus amentes quicquam detraximus: Imò
Artibus & Marti ſua jura relinquimus æquè
Illibata, parùm trepidi. Neq́; credo minorem
Ingenuis laudem ſtudijs, quam Marte parari.
Mars fera bella parit, furit, æſtuat, omnia turbat:
Enſiferi Ajacis violentia ſanguine gaudet.
Pallas amat pacem, tumi dos domat una Minerva.
Hînc ſtudia in mores abiêre: Hînc Nobilis Heros
Armis poſthabitis Muſas elegit; Avitam
Spem ſobolis ludens, librorum captus amore,
Ætatem duxit, redamandæ conjugis expers.
Et quia jus, pietasq́;, duo ſunt lumina mundi,
Relligio, non ficta fides & cura ſalutis
Anxia, lex illi ſuprema fuit. Pia Chriſti
Dogmata, Doctoresq́; pios reverenter amavit.
Utq́; etiam Templo ſuus eſſet honos, & haberent
Interiora Chori loca reſpondentia donis
Munera majorum, promovit & acriter inſtans
Vrſit opus cælatum, auro ſplendentia ſigna,
Inprimis docta variatas arte figuras.
Mitto, Cathedrales quam pulchrè ornaveritædes,
Achortum, varijs ſtipatum fructibus: Unde
Materiem gratæ mentis ſucceſſor habebit
Sole[59]Sole ſub ardenti mediis ſpaciatus in umbris.
Res loquitur. Vos pulpita; Vos laquearia Templi;
Vos ædes eritis teſtes: Vos, ſiqua fntura eſt,
Poſteritati hæc facta viri narrate ſequenti.
Sitis & hîc memores, quantum ſudârit, ut illa
Nequitiæ & ſcelerum inventrix furioſa moneta,
Mille dolos enixa, pio intolerabile pondus,
Exulet à noſtris modò finibus, omine diro.
Vidimus Heroem, quo vix, me judice, quenquam,
Tempora noſtra dabunt meliorem. Mitior illo
Nemo fuit, dono miſeris, & egentibus alto
Cælo ſubſidio natus. Nemo acrior ipſo,
Sicubi danda manus ægris, pauperq́; juvandus,
Officioſus erat non lucri turpis amore,
Sed ſtudio recti pacisq́;. Superbia nunquam
Auſa fuit tentare viri tam nobile pectus.
Frontis honos, moresq́; pij, geſtusq́; decori,
Quem non moviſſent: ſtupidusne, an ferreus iſte
Eſſet? Ego dubitem meritò. Quàm dulcia verba
Mellifluo & dulces manârint ore loquelæ,
Nôrunt præſentes. Nec, quin ea ſenſibus imis
Sint manſura, ſubit noſtrum dubitatio quenquam.
Promisſis fidus: Pacis ſectator: alentes
Rixas exoſus: Concordes, pectore firmus,
Dilexit: Nulli mortali injurius: Iræ
Neſcius. In vitâ talis fuit Optimus Heros.
Hæc ego non mirer? non hæc ego Carmine digner?
Parthenope ô nunquam pejorem profer in orbem,
H 2An -[60]Annue: Nec votis meliorem optabimus ulli;
Quem ſperare tamen licet, at promittere durum.
Quandoquidem verò nil ſtabile, nil quoq́; tutum
His terris, nil perpetuum, nil deniq́; firmum:
Et quid opes poſſint; quid ſplendor; gloria; virtus;
Ordinis hic ſaeri conſpexerit ipſa Corona
Lochovius: Languor dùm vires inſitus omnes
Attereret longâ macie, febrilis & ardor
Inſolitâ ſerie graciles depa ſceretartus,
Et requies oculis animoq́; ſubinde negata
Osſibus infir mis humorem abſumeret omnem,
Ulla nec humanis rebus ſpes ampliùs eſſet,
Suſtulit in validum caput, extenditq; ſupinas
Ad cœlum cum voce manus, ac talia fatur.
Agnoſco tua juſſa Deus: Quia vita negatur
Ulterior, parere meum eſt. Fons unice lueis,
Te fore Patronum ſpero clypeumq́; fidelem,
Curriculo vitæ exacto. Quem vivus amavi,
Mortuus hunc cantabo Deum, ſine fine futurus.
Nil mundana moror. Tua gratia ſola beabit
Hanc fragilem maſſam, precioſaq; vulnera Chriſti,
Flaminis ætherei flatu ſuffulta fidesq́;
Nec ſcio quid reſtet: ſuprema viatica ſumſi
Credulus in Chriſtum. Meritis tribuenda valebunt.
Omnia diſpoſui. Tua quod feliciter orſa eſt
Dextera, ſit felix fauſtumq; Deus, Pater alme.
Vix ea fatus erat, geminantur tormina cordis,
Quæ poſtquam ſenſit, certè ſunt ſpicula mortis
In -[61]Inquit me jam fata vocant; divina voluntas
Prævaleat, mihi dulce mori, Rex Chriſte, redemto.
Extremumq; Vale mæſtis moribundus amicis
Dixit, & abſentes memori rogat ore ſalutent.
Quin etiam aſtantûm precibus comitantia junxit
Vota pius: Nunc Chriſte meæ fiducia vitæ,
Rebus & afflictis ſpes ô dulciſſima, cernis
Adveniſſe diem, thalamo qua membra ſupremo
Componam fragilis, gelidiq; cubile ſepulcri
Mortuus ingrediar: Quocirca porrige dextram
Debita naturæ ſolventi, ut vincula lethi
Lætus perfringam: Tua me ſolatia ſervent,
Ne titubet concuſſa fides, terroribus acta,
Qui via, qui vitæ dux, portus & aura ſalutis.
Chriſte Deus, tua verba meo nunc inſere cordi.
Conſummata via eſt curſus, certamen anhelum
Confeci: reſtat momentum, & ſerta prehendam
Promiſſæ Patriæ, ſedes ubi fata quietas
Oſtendunt. Jam nulla mora eſt: O munde Valeto,
Vosq, artus reduces primævam exquirite matrem,
Æthereo in regno donec jungamur ovantes.
Hic pera marus agon, ſpes indubitata, triumphum
Eliciet dulcem. Jam cœli clariùs auras
Aſpiciam, faciemq; Dei ſine fine videbo.
Plura petituro vox hæſit faucibus. Inde
Lenis ait: Nunc Chriſte mei ſuſpiria cordis,
Luctantemq́; animam precioſâ morte redemtam
Suſcipe: Jam vires oculos auresq; relinquunt
H 3Sic[62]Sic fatus placidè exſpirans ſua lumina c〈…〉〈…〉 auſit
Mauritio ſacer Antiſtes, venerandus & Heros,
Præſulis officio tàm re quàm nomine dignus,
Hîc poſtquam in medio Procerum florentibus annis
Exegit tria luſtra, dein ferè quattuor annos.
O venerande parens cunctis memorande diebus
Nunc tibi parta quies, nunc eſt fortuna peracta,
Nunc tibi parta domus, nullis obnoxia curis.
Felices dico, qui te genuêre parentes,
Felices dico, qui te docuêre Magiſtros,
Te quoq́; poſt funus laudabile dicimus omnes
Felicem, & requie, tùm divite meſſe beatum.
Chriſte tibi vixit, vitam tibi reddidit uni,
Verè Noſter honos, Noſtrum Decus: Additus ipſis
Cælicolis, nunquam deſiſtet carmine jugi,
Vivorum in regione, tuas extollere laudes.
Nos alia ex aliis miſeranda in fata vocamur,
Ignari, quo fine queat belli impetus audax
Sopiri. Sic vita manet ſubjecta periclis
Donec iter mortis, Chriſto duce, & auſpice Chriſto,
Ordine dimenſi, metam veniemus ad unam.
Obtigit ergo ſalus, quam ſpondent verba ſacrata
Parta tibi: Nunc cernis avos atavosq; ſecundo
Ordine: Nunc cœli ſpacium, & devexa tueris
Ampla tuis oculis, cœleſti lumine clarus.
Sed quô progredior? facto jam fine quieſcam
Atq; pio claudam voto lugubria verba:
Salve Divini cuſtos fidiſsime Verbi:
Salve[63]Salve Parthenopæorum flos, addite Divis:
Salve Lochovidum ſpes jucundiſsima: Salve
Virtutum Decus, & Muſis ornata Corona:
Salve Noſter amor, Fautor largiſsime ſalve.
Chriſte veni, ſuccurre piis, defende ſacratum
Parthenopes regnum, Verbi quod ſervat honorem.